Homoseksualizm a pedofilia

Z Encyklopedii LGBT
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Związek między homoseksualnością a pedofilią, mit na temat homoseksualności rozpowszechniany przez środowiska niechętne osobom LGBT (głównie księży katolickich i skrajnie prawicowe media), często wspierany manipulacją w zakresie statystyk. Zagadnienie to było wielokrotnie weryfikowane i omawiane w recenzowanych naukowych pismach i brak jest podstaw dla doszukiwania się związków między homoseksualnością a molestowaniem nieletnich.[1][2]

Zagadnienie związków homoseksualizmu z pedofilią było badane na wiele sposobów. Między innymi zbadano przypadki molestowania ujawnione w szpitalu w Denver w ciągu jednego roku. Wśród 269 przebadanych przypadków, w których zidentyfikowano dorosłego sprawcę były tylko 2 przypadki osób deklarujących się jako homoseksualne (0,57% przypadków). W 82% przypadków (222/269), domniemany sprawca był heteroseksualnym partnerem bliskiego krewnego dziecka.[3] W innym badaniu porównywano mężczyzn homoseksualnych i heteroseksualnych pod względem pobudzenia pod wpływem wizerunku dzieci. Nie stwierdzono w tym zakresie różnic.[4] Z kolei badając zidentyfikowanych pedofilów, wykazano, że odczuwają oni pociąg wyłącznie do dzieci i nie przejawiają zainteresowania relacjami z osobami dorosłymi.[5]

W wynikach badań podkreśla się, że pedofilię należy interpretować jako zjawisko odrębne, a nie jako zjawisko nakładające się na orientacje psychoseksualne. Tak więc osoba dotknięta zaburzeniem pedofilii, mimo posiadania pewnych preferencji w zakresie płci dzieci, nie jest ani homoseksualna, ani heteroseksualna, ani biseksualna.[6][7]

Wyniki badań naukowych na temat rzekomych związków między homoseksualizmem a pedofilią

Badania dr Carole Jenny i współpracowników – analiza przypadków molestowania

Dr Carole Jenny i jej współpracownicy dokonali przeglądu wszystkich przypadków seksualnego wykorzystania dzieci, jakie zostały ujawnione w szpitalu dziecięcym w Denver podczas jednego roku (od 1 lipca 1991 r. do 30 czerwca 1992). Było to 352 przypadki (276 dziewczynek i 76 chłopców). Wśród 269 przypadków, w których zidentyfikowano dorosłego sprawcę były tylko 2 przypadki osób identyfikowanych jako homoseksualne (0,57% przypadków). W 82% przypadków (222/269), domniemany sprawca był heteroseksualnym partnerem bliskiego krewnego dziecka.[3]

Badania dr Kurta Freunda i współpracowników – badanie populacji osób homoseksualnych

W odmienny sposób podszedł do tego zagadnienia dr Kurt Freund. Badanym grupom mężczyzn homoseksualnych (określanych w badaniu jako androfile) i heteroseksualnych (określanych w badaniu jako gynefile) prezentował on różnego rodzaju treści graficzne, analizując zmiany rozmiarów prącia. Takie podejście pozwoliło uniezależnić się od spornej kwestii częstości występowania homoseksualności w ogóle populacji. Na podstawie takich badań fallometrycznych, dr Kurt Freund stwierdził, że homoseksualni mężczyźni nie są bardziej skłonni do pociągu do chłopców dorastających lub przed okresem dojrzewania, niż mężczyźni heteroseksualni do pociągu do dziewcząt dorastających i młodszych.[4]

Freund i Watson w wynikach swych badań piszą również o niepełności ukierunkowania popędu płciowego pedofilów wobec konkretnej płci.[8][9] Oznacza to, że preferencja w zakresie płci u pedofila ogranicza się jedynie do dzieci i nie obejmuje dorosłych. Nie można zatem pedofilii ukierunkowanej na dzieci tej samej płci utożsamiać z homoseksualizmem.

W publikacjach tych badaczy (również tych publikacjach, które są cytowane przez organizacje antygejowskie) znaleźć można stwierdzenia podkreślające, że istnienie profilów preferencyjnych pedofilów nie oznacza występowania związków między homoseksualizmem a pedofilią.[10]

Badania dr A. Nicholas Groth – badanie grupy pedofilów

Jeszcze inną metodę badawczą zastosował dr A. Nicholas Groth, którego obiektem badań stali się sprawcy przestępstw seksualnych wobec nieletnich. Badania te wykazały, że prawie połowa przestępców seksualnych w badanej próbie odczuwała pociąg wyłącznie do dzieci. Druga połowa zaczęła interesować się dziećmi po napotkaniu na problemy w relacjach z osobami dorosłymi. Żadna osoba spośród badanych nie odczuwała pociągu do osób dorosłych tej samej płci.[5]

Według A. Nicholas Groth i jego współpracowników homoseksualizm i pedofilia ukierunkowana na dzieci tej samej płci, są wobec siebie rozłączne, a mężczyźni utrzymujący kontakty heteroseksualne z dojrzałymi kobietami są bardziej skłonni do popełniania aktów pedofilskich[6]

Stanowiska instytucji naukowych

Oświadczenie Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego na temat mitu wiążącego homoseksualizm z pedofilią

Innym mitem dotyczącym homoseksualizmu jest błędne przekonanie, że mężczyźni homoseksualni mają większe tendencje do seksualnego wykorzystywania dzieci niż mężczyźni heteroseksualni. Nie ma żadnych podstaw do takiego twierdzenia.
— Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne[11]

Oświadczenie Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego na temat mitu wiążącego homoseksualizm z pedofilią

Przekonanie o związkach między pedofilią a homoseksualizmem zostało zdementowane również przez Polskie Towarzystwo Seksuologiczne:

Należy podkreślić, że – identycznie jak sama w sobie heteroseksualność – również homoseksualność per se nie implikuje żadnej szczególnej predyspozycji do zakazanego prawem wykorzystywania seksualnego dzieci.

Znakomita większość przypadków wykorzystywania seksualnego dzieci w Polsce jest popełniana przez heteroseksualnych mężczyzn i ma miejsce w rodzinie (tj. wykorzystywanie dziewczynek przez mężczyzn będących członkami ich rodzin – np. przez ojca, ojczyma, dziadka, wuja itd.). Ze względu na fakt, że osoby homoseksualne stanowią w społeczeństwie mniejszość, przypadki wykorzystywania seksualnego dzieci popełnianego przez te osoby stanowią proporcjonalną mniejszość w porównaniu do czynów popełnianych przez ludzi heteroseksualnych.

Przypisywanie osobom homoseksualnym szczególnej – w porównaniu do heteroseksualnych – skłonności do seksualnego wykorzystania dzieci stanowi nieuprawnione nadużycie, a rozpowszechnianie skojarzenia między homoseksualnością a pedofilią jest domeną ludzi nieświadomych i niekompetentnych bądź też uprzedzonych do ludzi homoseksualnych i sprzeciwiających się prawom obywatelskim tych osób. Podtrzymywanie społecznego przekonania o szczególnej skłonności osób homoseksualnych do seksualnego wykorzystywania dzieci jest krzywdzące dla homoseksualnej części społeczeństwa, przyczynia się do niezwykłej trwałości uprzedzeń wobec tych osób i utrudnia pełne funkcjonowanie psychologiczne homoseksualnych obywatelek i obywateli. [...]

Polskie Towarzystwo Seksuologiczne wzywa zdrowotne organizacje naukowe oraz wszystkich indywidualnych psychologów, psychiatrów i innych specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego do podjęcia działań polegających na dementowaniu skojarzenia między homoseksualnością a pedofilią [...].
— Polskie Towarzystwo Seksuologiczne, 30 czerwca 2006[12]

Możliwość występowania zależności odwrotnej do rozpowszechnianej w micie

Warto mieć też na uwadze, że statystyki, jakimi posługują się propagandyści, dotyczą wyłącznie przypadków ujawnionych, podczas gdy wiele przypadków seksualnego wykorzystywania przez członków rodziny, a w szczególności rodzica nie jest nigdy zgłaszanych.

Na wysoki odsetek (82%) przypadków molestowania seksualnego przez heteroseksualnych członków rodziny zwrócono uwagę w badaniu dr Carole Jenny.[3] Nie można więc wykluczyć, że wyższa częstotliwość seksualnego wykorzystywania nieletnich występuje właśnie u osób heteroseksualnych.

Publikacje na które najczęściej powołują się organizacje antygejowskie

Mark Regnerus

Organizacje antygejowskie często przytaczają wyniki opublikowane przez Marka Regnerusa w artykule „How different are the adult children of parents who have same-sex relationships? Findings from the New Family Structures Study” (Czym różnią się dorosłe dzieci rodziców, którzy mieli bliskie relacje z osobami tej samej płci. Rezultaty New Family Structures Study).[13] Praca Regnerusa została sfinansowana przez konserwatywną organizację Witherspoon Institute, która sprzeciwia się między innymi małżeństwom jednopłciowym i aborcji. On sam jako autor częściowo wycofał się ze swych wniosków. Jego badanie nie dotyczyło bowiem dzieci wychowywanych przez pary jednopłciowe. Swym badaniem objął dzieci głównie z rozbitych rodzin, w których jedno z rodziców miało kiedykolwiek w życiu jakiś (choćby jednorazowy) kontakt seksualny z osobami tej samej płci.

Sam Regnerus nie stwierdza w swych wnioskach niczego na temat molestowania dzieci przez osoby homoseksualne. Z danych przedstawionych w jego artykule wynika jedynie, że dzieci, których jedno z rodziców miało kontakty z osobami tej samej płci, częściej padają ofiarami molestowania seksualnego. Jest to istotna różnica, ponieważ (jak wynika z innych badań[3]) często sprawcą takiego molestowania okazuje się krewny deklarujący się jako osoba heteroseksualna.

Paul Cameron

Paul Cameron, usunięty z w 1983 roku z Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego za nierzetelność (manipulacje) i pogwałcenie kodeksu etycznego, opublikował w 1985 r. w czasopiśmie Psychological Reviews artykuł, w którym zależność między liczbą przypadków, w których ofiara jest tej samej płci a liczbą przypadków, w których ofiara jest odmiennej płci, została zinterpretowana w sposób sugerujący, że seksualne molestowanie nieletnich może mieć związek z homoseksualnością. (Takiej hipotezie przeczą wprost m.in. wyniki Freund i Watson.[4]) Cameron powołał się w swym tekście na dane z artykułu Groth i Birnbaum lecz dane, jakie się w nim znajdują, odbiegają od tego co zostało przez Camerona przytoczone. Ponadto wszystkie osoby biseksualne zostały przez Camerona uznane za osoby homoseksualne, mimo że nie istniały ku temu żadne przesłanki. Wszystkie przypadki molestowania chłopców przez mężczyzn Cameron uznał za homoseksualne, ale jednocześnie nie wszystkie przypadki molestowania dziecka odmiennej płci zostały przez niego uznane za heteroseksualne. W kolejnych publikacjach Camerona wszystkie powyższe manipulacje zostały powtórzone. Te i wiele innych przykładów naukowej nierzetelności zostało stwierdzonych, zebranych i omówionych przez dr. Gregory'ego M. Hereka.[14]

Przypisy

  1. S.J. Clark. Gay priests and other bogeymen. J. Homosex., 51 (4), s. 1–13 (2006), doi:10.1300/J082v51n04_01, PMID 17135125 (ang.). 
  2. C. Jenny, T.A. Roesler, K.L. Poyer. Are children at risk for sexual abuse by homosexuals?. Pediatrics, 94 (1), s. 41–44 (lipiec 1994), PMID 8008535 (ang.). 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 C. Jenny, T.A. Roesler, K.L. Poyer. Are children at risk for sexual abuse by homosexuals?. Pediatrics, 94 (1), s. 41–44 (lipiec 1994), PMID 8008535 (ang.). 
  4. 4,0 4,1 4,2 K. Freund, R. Watson, D. Rienzo. Heterosexuality, homosexuality, and erotic age preference. The Journal of Sex Research, 26 (1), s. 107-117 (1989) (ang.). 
  5. 5,0 5,1 Sexual Exploitation of Children: Hearings Before the Subcommittee on Crime of the Committee on the Judiciary House of Representatives. University Press of the Pacific, 2002. ISBN 0-89875-740-1.  (ang.)
  6. 6,0 6,1 A.N. Groth, H.J. Birnbaum. Adult sexual orientation and attraction to underage persons.. Arch. Sex. Behav., 7 (3), s. 175–181 (maj 1978), doi:10.1007/BF01542377, PMID 666571 (ang.). 
  7. R.C. Hall, R.C. Hall. A profile of pedophilia: definition, characteristics of offenders, recidivism, treatment outcomes, and forensic issues. Mayo Clin. Proc., 82 (4), s. 457–471 (kwiecień 2007), doi:10.4065/82.4.457, PMID 17418075 (ang.). 
  8. K. Freund, R. Watson, R. Dickey, D. Rienzo. Erotic gender differentiation in pedophilia. Arch. Sex. Behav., 20 (6), s. 555–566 (grudzień 1991), doi:10.1007/BF01550954, PMID 1768222 (ang.). 
  9. K. Freund, M. Kuban. Deficient erotic gender differentiation in pedophilia: a follow-up. Arch. Sex. Behav., 22 (6), s. 619–628 (grudzień 1993), doi:10.1007/BF01543304, PMID 8285848 (ang.). 
  10. K. Freund, R.J. Watson. The proportions of heterosexual and homosexual pedophiles among sex offenders against children: an exploratory study.. J. Sex Marital Ther., 18 (1), s. 34–43 (1992), doi:10.1080/00926239208404356, PMID 1556756 (ang.). 
  11. http://www.apa.org/topics/orientation.html#mentalillness
  12. http://repozytornia.cba.pl/wp-content/uploads/2011/08/Stanowisko_PTS.pdf
  13. Mark Regnerus. How different are the adult children of parents who have same-sex relationships? Findings from the New Family Structures Study. Social Science Research, 41 (4), s. 752–770 (lipiec 2012 (dostępny online od 10 czerwca 2012)). Elsevier Inc., ISSN 0049-089X. 
  14. Gregory M. Herek: Facts About Homosexuality and Child Molestation (ang.). psychology.ucdavis.edu. [dostęp 2013-10-26].

Linki zewnętrzne