Robert Odeman

Z Encyklopedii LGBT
Robert Odeman
Urodzony 30 listopada 1904 r.
Niemcy Blankenese
Zmarł 14 stycznia 1985 r.
Niemcy Berlin
Zawód pianista, aktor, kompozytor

Robert T. Odeman (właśc. Martin Hoyer), niemiecki pianista, aktor, pisarz i kompozytor urodzony 30 listopada 1904 roku w Blankenese (obecnie dzielnica Hamburga), zmarł 14 stycznia 1985 roku w Berlinie.

Odeman był gejem. W 1922 roku, w wieku 17 lat poznał swoją pierwszą miłość, studenta architektury Martina Ulricha Eppendorfa, z którym pozostał w związku 10 lat, aż do śmierci Eppendorfa.

W 1937 roku partner Odemana, który był księgarzem, został zmuszony przez Gestapo do złożenia donosu na niego.[1] W konsekwencji na podstawie paragrafu 175 będącego podstawą do aresztowań i eksterminacji osób homoseksualnych w III Rzeszy, Odeman został skazany na 27 miesięcy więzienia. Po uwolnieniu w 1940 roku, Odeman został objęty prawem „Berufsverbot” na podstawie, którego zakazano mu wykonywania niektórych zawodów, oraz zabroniono pojawiać się publicznie. Pozostawał także pod nadzorem policji. Następnie związał się z piosenkarką Olgą Rinnebach, ale w 1942 roku ponownie został aresztowany na podstawie paragrafu 175 i osadzony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, gdzie przydzielono mu pracę biurową. W kwietniu 1945 roku podczas marszu z obozu w kierunku Morza Bałtyckiego, Odemanowi wraz z innymi homoseksualnymi więźniami udało się uciec.

W 1959 roku, Odeman poznał 25 letniego Güntera Nöringa. Ponieważ nie było żadnej możliwości prawnej regulacji związków pary mężczyzn, Odeman postanowił adoptować swojego młodszego partnera, który przyjął nazwisko Günter Odeman-Nöring. Para żyła ze sobą, aż do śmierci Roberta Odemana w 1985 roku.

Kariera zawodowa

Po początkowym przygotowywaniu się do zawodu stolarza, Odeman zaczął studiować grę na pianinie. Przez kilka lat grał w różnych krajach Europy. Później pracował jako pianista grający w trakcie filmów niemych w wielu kinach w Hamburgu. Karierę pianisty przerwała mu kontuzja ręki, po której zainteresował się teatrem. W 1933 roku, Odeman został dyrektorem teatru muzycznego w Hamburgu. W 1935 roku także w Hamburgu otworzył kabaret, który rok później został zamknięty przez hitlerowców, którzy twierdzili, że był wywrotowy politycznie. Po zakończeniu II wojny światowej, Odeman ukończył aktorskie szkolenie i występował w różnych teatrach. Zajął się też pisaniem satyrycznych wierszy, które ukazały się w formie książkowej. Wierszami zainteresowali się muzycy Charles Kálmána i Norbert Schultze i wykorzystywali je w swojej muzyce.

Materiał filmowy

Przypisy