Zdrowie osób homoseksualnych i biseksualnych

Z Encyklopedii LGBT

Problemy i zaburzenia wywołane stresem mniejszości

Depresja, zaburzenia lękowe i tendencje samobójcze na tle dyskryminacji

 Osobny artykuł: Depresja a homoseksualizm.

Depresja jest zaburzeniem natury psychicznej z grupy zaburzeń afektywnych, charakteryzującym się obniżeniem nastroju, obniżeniem napędu psychoruchowego, zaburzeniem rytmów okołodobowych i lękiem. Badania przeprowadzone przez naukowców z University of Illinois w Chicago na amerykańskiej młodzieży należącej do mniejszości seksualnych wykazały, że ok. 25% młodzieży LGBT ma bądź miała objawy depresji lub stanu pourazowego. Około 1/3 badanych osób homoseksualnych do 20 roku życia próbowała popełnić samobójstwo. 70 procent przebadanych osób LGBT nie wykazało żadnych zaburzeń i problemów psychicznych.[1]

W badaniach z 2010 r. wskaźnik występowania zaburzeń psychicznych wśród młodzieży LGBT był wyższy niż w populacji ogólnej, jednak okazał się podobny do wskaźnika dla młodzieży z mniejszości rasowych i etnicznych. Zachowania samobójcze były podobne do tych, jakie obserwowano w reprezentatywnych próbkach młodzieży w tym samym obszarze geograficznym.

Zwiększona częstotliwość występowania depresji u osób homoseksualnych jest tak jak w przypadku innych mniejszości spowodowana stresem związanym ze stygmatyzacją i wykluczeniem społecznym, które często prowadzą do alienacji i niskiej samooceny.[2]

Badania przeprowadzone przez naukowców z University of Montreal na grupie osób homoseksualnych, biseksualnych i heteroseksualnych wykazały, że dorośli geje, którzy dokonali coming outu przed najbliższymi, rzadziej cierpią na depresję niż heteroseksualni mężczyźni.[3]

Badania przeprowadzone przez dr Ewę Wojtynę, adiunktkę w Zakładzie Psychologii Zdrowia i Jakości Życia z Uniwersytetu Śląskiego, wykazały, że osoby homoseksualne i biseksualne najlepiej chroni przed depresją wsparcie osób heteroseksualnych, rodziny i przyjaciół.

Choroby przenoszone drogą płciową

HIV/AIDS

 Osobny artykuł: HIV.

Podstawowym czynnikiem ryzyka w zakresie zakażeń HIV są ryzykowne zachowania seksualne. Ryzykowne zachowania seksualne to kontakty seksualne bez zabezpieczenia z osobami, co do których nie wiadomo czy nie są zakażone HIV. Choć obecnie nie ma już wątpliwości, że dominującą przyczyną szerzenia się pandemii zakażeń wirusem HIV są ryzykowne stosunki heteroseksualne, a transmisja heteroseksualna przyczyniła się do około 80% zakażeń na świecie[4] to jednak wciąż grupa MSM (mężczyźni mający kontakty seksualne z mężczyznami) stanowi grupę, w której wskazany jest szczególna dbałość o profilaktykę zakażeń HIV.

W Polsce do większości zakażeń dochodzi w drodze dożylnego przyjmowania narkotyków (38,4% zakażeń), a wśród mężczyzn mających kontakty seksualne z mężczyznami do 18,8% zakażeń (przy 23,2% zakażeń na drodze ryzykownych zachowań heteroseksualnych).[5] Dane te są jednak poddawane w wątpliwość ze względu na metodykę ich gromadzenia, toteż nie da się ustalić jaka jest skala problemu wśród MSM (mężczyzn mających kontakty seksualne z mężczyznami).[6]

HPV i nowotwory

 Osobny artykuł: HPV.

Wirus brodawczaka ludzkiego (znany jako HPV) jest wirusem, którego niektóre odmiany wywoływać mogą choroby takie jak kłykciny kończyste czy nowotwory odbytu, prącia, szyjki macity lub krtani. Wirus ten może się przenosić przez seks analny, pochwowy lub oralny.

Od 2006 roku w wielu krajach europejskich, dziewczynkom i młodym kobietom podawana jest szczepionka przeciwko HPV. Dzięki jej stosowaniu, nie tylko spadła zachorowalność na raka szyjki macicy, ale i na nowotwory prącia u młodych heteroseksualnych mężczyzn. Zachęcone tymi wynikami niektóre kraje jak np. Australia i Wielka Brytania zaczynają wprowadzać programy szczepień przeciwko HPV także dla chłopców w wieku szkolnym i młodych mężczyzn. Polska pomimo zalecenia Europejskiego Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób, aby objąć szczepieniami wszystkie europejskie nastolatki, nie zdecydowała się na wprowadzenie programu szczepień przeciwko HPV.

Mężczyźni mający seks z mężczyznami ze względu na brak szczepień przeciwko HPV w większości krajów są bardziej narażeni na zakażenie HPV i związane z nim nowotwory.

Wiedza wśród LGB na temat chorób przenoszonych drogą płciową

Zauważono, że osoby homoseksualne i biseksualne chętniej niż heteroseksualiści uczą się na temat potencjalnych zagrożeń związanych z aktywnością seksualną.[7]

Związki partnerskie a mniejsza liczba zakażeń przenoszonych drogą płciową

Choroby przenoszone drogą płciową prawdopodobnie występują rzadziej u osób homoseksualnych, które zawarły związki cywilnoprawne. Tłumaczy się to mniejszą ilością partnerów u osób pozostających w takich związkach.[8]

Przypisy

  1. Robert Preidt: Researchers Assess Gay Youths' Mental Health (ang.). health.com, 2010-12-08. [dostęp 2013-07-25].
  2. Robin J. Lewis, Valerian J. Derlega, Jessica L. Griffin, Alison C. Krowinski. Stressors for Gay Men and Lesbians: Life Stress, Gay-Related Stress, Stigma Consciousness, and Depressive Symptoms. Journal of Social and Clinical Psychology, 22 (6). S. 716–729, doi:10.1521/jscp.22.6.716.22932 (ang.). 
  3. R.P. Juster, N.G. Smith, É. Ouellet, S. Sindi i inni. Sexual orientation and disclosure in relation to psychiatric symptoms, diurnal cortisol, and allostatic load. Psychosom Med, 75 (2), s. 103–116 (2013), PMID 23362500 (ang.). 
  4. Waldemar Halota, Małgorzata Pawłowska: Epidemiologia AIDS. [w:] HIV/AIDS : podręcznik dla lekarzy i studentów. Poznań: 2006, s. 9–10.  (pol.)
  5. Magdalena Rosińska, Marta Niedźwiedzka-Stadnik: Zakażenia HIV i zachorowania na AIDS w Polsce (pol.). pzh.gov.pl, 2013-06-30. [dostęp 2014-01-09].
  6. Jakub Janiszewski: Kto w Polsce ma HIV : epidemia i jej mistyfikacje. Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2013. ISBN 978-83-62467-92-1.  (pol.)
  7. C.H. Bradner, L. Ku, L.D. Lindberg. Older, but not wiser: how men get information about AIDS and sexually transmitted diseases after high school. Fam. Plann. Perspect., 32 (1). S. 33–38, PMID 10710704 (ang.). 
  8. M. King, A. Bartlett. What same sex civil partnerships may mean for health. J. Epidemiol. Community Health, 60 (3), s. 188–191 (marzec 2006), doi:10.1136/jech.2005.040410, PMID 16476745. 
Informacje zawarte w Homopedii nie zastępują konsultacji lekarskiej. Z informacji zawartych w Homopedii korzystasz na własną odpowiedzialność.