Adrian Pracoń

Adrian Pracoń właśc. Adrian Jakob Pracon (ur. 8 grudnia 1989 r.)[1], Norweg polskiego pochodzenia, działacz LGBT.

Adrian Pracoń jest otwarcie mówiącym o swojej orientacji gejem. Jest działaczem LLH (Norwegian National Association for Lesbian and Gay Liberation), najdłużej istniejącej i zarazem pierwszej organizacji LGBT w Norwegii.[2]

Pracoń jest synem polskich imigrantów i aktywistą AUF – młodzieżowej organizacji przy norweskiej Partii Pracy. Obecnie mieszka w Skien w Norwegii.

Masakra na wyspie Utoya

Adrian Pracoń był wśród organizatorów obozu zorganizowanego dla młodzieżówki norweskiej Partii Pracy na wyspie Utoya w 2011 roku, zakończonego masakrą wywołaną przez prawicowego ekstremistę Andersa Breivika.[3] Był ostatnią osobą, do której Breivik strzelił. W wyniku tego strzału w ciele Praconia pozostało około 60 metalowych odłamków.[4] Adrian Pracoń ocalał, gdyż jak w trakcie procesu wyznał Breivik, Pracoń miał według niego prawicowy wygląd.[5]

Książka Adriana Praconia

Hjertet mot steinen (wydanie norweskie)

Adrian Pracoń wraz z pisarzem Erikiem Möllerem Solheimem spisali wspomnienia Praconia z wydarzeń na wyspie Utoya,[6][7][8] w książce „Hjertet mot steinen”.[9] Jak twierdzi Pracoń, AUF próbowała zablokować wydanie książki,[10] czemu organizacja zaprzecza.[11] Na publikację nie zgodziła się także rodzina Eivinda Hovdena 15-latka, który został zastrzelony przez Andersa Behringa Breivika. Rodzina oponowała, ponieważ w powieści znalazły się nieuzgodnione z nimi wypowiedzi chłopca, jego imię pojawia się w książce 23 razy. Autorzy opisali między innymi ostatnią rozmowę telefoniczną piętnastolatka z ojcem.

Książka została wycofana przez wydawcę[12] po to tylko, by wydać ją z drobnymi zmianami tydzień później.[13]

Adrian Pracoń oskarżył także kierownictwo AUF o próbę uciszenia go poprzez zakaz kontaktów z mediami.[14] Ostatecznie porzucił współpracę z AUF.[4]

Masakra na wyspie Utøya – jedyna relacja (wydanie polskie)

W Polsce w 2013 r. książka Adriana Praconia „Hjertet mot steinen” została wydana nakładem wydawnictwa Pascal pod tytułem „Masakra na wyspie Utøya – jedyna relacja”.[4]

Materiał filmowy

Przypisy

  1. Tiltalen mot Anders Behring Breivik (norw.). 2012-03-07. [dostęp 2012-05-19].
  2. Marte Oraug Skogtrø: Hvordan kan noen ønske å drepe engasjement? (norw.). gaysir.no, 2012-04-14. [dostęp 2012-04-26].
  3. Waldemar Piasecki: Los oddał mi syna: Rozmowa z ojcem ocalałego z masakry w Norwegii (pol.). dziennikwschodni.pl, 2011-07-30. [dostęp 2012-04-26].
  4. 4,0 4,1 4,2 Jacek Pawlicki. 60 odłamków od Breivika. Newsweek Polska, 29. S. 53–55 (pol.). 
  5. Breivik nie zastrzelił Polaka, bo... „wyglądał prawicowo” (pol.). wiadomosci.gazeta.pl, 2012-04-23. [dostęp 2012-04-26].
  6. Effektiv påminning (norw.). nrk.no, 2012-05-08. [dostęp 2012-05-20].
  7. Hjertet mot steinen, Adrian Pracon i samarbeid med Erik Møller Solheim (Dokumentar og fakta -- Debatt, politikk og samfunn) - Cappelen Damm (norw.). cappelendamm.no. [dostęp 2012-05-20].
  8. Adrian Pracon, Erik Møller Solheim: Heart Against Stone: the story of a survivor from Utøya (ang.). opendemocracy.net, 2012-04-19. [dostęp 2012-05-20].
  9. Henrik Arneberg: "MS Thorbjørn" var vårt eneste håp (norw.). nettavisen.no. [dostęp 2012-04-26].
  10. Ida Dahl Nilssen: AUF ville hindre Utøya-bok (norw.). nrk.no, 2012-04-03. [dostęp 2012-04-26].
  11. Lars Thorvaldsen: Hevder AUF ville stoppe hans bok om Utøya (norw.). dagbladet.no. [dostęp 2012-04-26].
  12. Boken "Hjertet mot steinen" trukket tilbake (norw.). mynewsdesk.com. [dostęp 2012-04-26].
  13. Anette Stensholt: Vi er lei oss (norw.). nrk.no. [dostęp 2012-04-26].
  14. Wenche Fuglehaug: Auf ba meg stoppe å uttale meg til media (norw.). aftenposten.no, 2012-04-12. [dostęp 2012-04-26].

Linki zewnętrzne