HAART

Z Encyklopedii LGBT
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

HAART, skrót od ang. Highly Active Antyretroviral Therapy (wysoce aktywna antyretrowirusowa terapia), wielolekowa terapia antyretrowirusowa stosowana u osób zakażonych wirusem HIV. Podstawowym celem terapii jest poprawa stanu zdrowia pacjenta i wydłużenie oczekiwanej długości dalszego trwania jego życia. Dodatkowym celem osiąganym w tej terapii jest zmniejszenie zagrożenia epidemiologicznego dla otoczenia ze strony zakażonego pacjenta. Koncepcja terapii polega na podawaniu kombinacji leków, których zadaniem jest zahamowanie replikacji HIV i ochrona mechanizmów odpornościowych organizmu. Efektem klinicznym świadczącym o skuteczności terapii jest zmniejszenie ryzyka wystąpienia zakażeń oportunistycznych.[1]

Ogólne zasady terapii

Terapia wymaga współpracy pacjenta polegającej na regularności stosowania leków co powinno zostać szczegółowo wyjaśnione w rozmowie. Dobór leków powinien zostać poprzedzony testami genotypowania zmierzającymi do określenia jaki dokładnie podtyp wirusa występuje u pacjenta. Podawane środki stanowią kombinację leków z różnych grup i o różnym mechanizmie działania. Standardem terapii jest stosowanie zestawu leków złożonych z dwóch nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NRTI) w połączeniu z jednym nienukleozydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy lub inhibitorem proteazy HIV (IP) z niewielką dawką rytonawiru (RTV).[2]

Prawa i obowiązki pacjenta

Wraz z wprowadzeniem HAART zakażenie HIV stało się chorobą o charakterze przewlekłym. Wymaga więc systematycznej kontroli stanu zdrowia pacjenta. Każdy pacjent niezależnie od tego jak doszło do zakażenia oraz od tego czy stosował się do zaleceń lekarzy ma prawo do opieki na tym samym poziomie. Podręczniki dla lekarzy uczulają na to by niezależnie od światopoglądu lekarz powstrzymał się od jakiegokolwiek komentowania życiowych wyborów pacjenta, płci jego partnerów i od wartościowania ludzi. Zasady te dotyczą nie tylko osób LGBT ale również osób uzależnionych. Lekarz może zapytać o drogę zakażenia gdy chodzić może o ochronę stanu zdrowia osób z otoczenia pacjenta. Może równiez poinformować o metodach majacych na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się zakażenia na inne osoby. Lekarz nie może również odmówić leczenia osobie zakażonej HIV lub chorej na AIDS.[3]

Wszelkie informacje jakich udziela pacjent lekarzowi objęte są tajemnicą lekarską[4] Z obowiązku milczenia zwalniają lekarza jedynie sytuacje konieczności ochrony życia innej osoby lub taka, w której badanie zostało wykonane na zlecenie uprawnionych organów.[5]

Przypisy

  1. Anita Olczak: Leczenie zakażenia HIV. [w:] HIV/AIDS : podręcznik dla lekarzy i studentów. Poznań: 2006, s. 97–98.  (pol.)
  2. Anita Olczak: Leczenie zakażenia HIV. [w:] HIV/AIDS : podręcznik dla lekarzy i studentów. Poznań: 2006, s. 100–101.  (pol.)
  3. Grażyna Barałkiewicz: Zasady poradnictwa i opieki nad osobami zakażonymi HIV. [w:] HIV/AIDS : podręcznik dla lekarzy i studentów. Poznań: 2006, s. 169–170.  (pol.)
  4. Porównaj Kodeksu Etyki Lekarskiej art. 23, 28 oraz Ustawa o zawodzie lekarza art. 40, ust. 3.
  5. Grażyna Barałkiewicz: Zasady poradnictwa i opieki nad osobami zakażonymi HIV. [w:] HIV/AIDS : podręcznik dla lekarzy i studentów. Poznań: 2006, s. 167.  (pol.)