Leczenie homoseksualizmu

Z Encyklopedii LGBT
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Leczenie homoseksualizmu, mit sugerujący możliwość istnienia skutecznej terapii konwersyjnej szerzący się za sprawą środowisk katolickich i konserwatywnych.

Homoseksualizm nie jest chorobą a próby jego „leczenia” mogą prowadzić do wyniszczenia organizmu, chorób psychicznych a w skrajnych przypadkach nawet do samobójstw.

Metody stosowane w „leczeniu homoseksualizmu”

Do sposobów jakie są najczęściej stosowane w ośrodkach "leczenia" homoseksualizmu należą między innymi:

  • modlitwa[1]
  • post
  • przytulanie[2]
  • uderzanie rakietą tenisową o poduszkę[3]
  • wstrząsy elektryczne[4]
  • podawanie substancji wymiotnych[4]
  • przytulanie się do pluszowych misiów

W środowiskach naukowych panuje całkowity konsensus, że takie praktyki są szkodliwe i sprzeczne z etyką terapeutyczną[5]. W związku z tym ich stosowanie zostało zmarginalizowane do organizacji katolickich i innych tego typu[6].

Leczenie homoseksualizmu a nauka

Jak wykazały badania amerykańskich psychologów, wśród 100 "pacjentów" poddanych wieloletniej terapii nie zaobserwowano prawie żadnych oznak zmiany orientacji seksualnej[4]. Wynika to przede wszystkim z błędnego założenia o patologicznych przyczynach homoseksualizmu.

Psychoanalitycy stoją na stanowisku, że homoseksualizm jest stanem normalnym potępiając wszelkie praktyki mające na celu zmianę orientacji seksualnej.[7]

Obecność w mediach

W głównym nurcie mediów koncepcja „leczenia homoseksualizmu” wyraża się najczęściej w słowach „Pedały idźcie się leczyć!” wykrzykiwanych przez grupy neonazistowskie, neofaszystowskie oraz sympatyków Młodzieży Wszechpolskiej.

Poza głównym nurtem pojęcie to pojawia się w niszowych mediach konserwatywnych takich jak prasa katolicka, publicystyka polityczna środowisk konserwatywnych itp.

Mechanizm kłamstwa

Środowiska niechętne LGBT często dla uzasadnienia odmowy przyznania im równych praw posługują się kłamstwami. Polega to zwykle na przedstawianiu autorów różnych publikacji jako „wyleczonych homoseksualistów”. Poza swoimi osobami nie są w stanie przedstawić publicznie, żadnych przypadków udanego „wyleczenia”. Znane są natomiast przykłady osób, które przeszły przez pseudoterapeutyczne obrzędy i publicznie (oczywiście wciąż jako osoby homoseksualne) opowiedziały o swoich wspomnieniach na ten temat. Do najczęściej wymienianych ex-ex-gejów należą: działacz chrześcijański Günter Baum, piosenkarka Shunda K i komik Peterson Toscano. Osoby takie założyły zrzeszającą je organizację "Beyond ex-gay" a w 2007 roku zorganizowano ich zlot w Los Angeles.

Dwaj współzałożyciele organizacji "Exodus International", której celem miało być zrzeszanie osób po „leczeniu” i wierzących w swe „wyleczenie” (ex-gejów) Michael Bussee i jego partner Gary Cooper w 1979 r. opuścili ją, rozwiedli się z żonami i uroczyście zawarli ze sobą związek, który trwał szczęśliwie aż do śmierci Coopera w 1991 r. Wraz z kilkoma innymi ex-ex-gejami zaangażowanymi wcześniej w tę organizację przeprosili publicznie za swój udział w niej przyznając przy tym, że nie widzieli przypadków aby którykolwiek z członków rzeczywiście zmienił swoją orientację.

W środowiskach homofobicznych publicystów dochodzi czasami do groteskowych sytuacji, w których mężczyznom znanym z zajadłości wobec gejów zdarza się być przyłapanymi z męskimi prostytutkami rzekomo zatrudnionymi do noszenia bagaży.

Pomoc

Pomoc dla osób mających problemy z akceptacją swojej orientacji seksualnej:

  • Lambda, telefon zaufania (22) 628-52-22, codziennie – w godzinach 18.00-22.00[8]

Zobacz też

Przypisy

  1. http://www.salon.com/news/opinion/glenn_greenwald/2009/12/09/maddow
  2. http://www.youtube.com/watch?v=4jU65-3l588
  3. http://www.youtube.com/watch?v=4jU65-3l588
  4. 4,0 4,1 4,2 Douglas C. Haldeman: Sexual orientation conversion therapy for gay men and lesbians: A scientific examination. [w:] John C. Gonsiorek, James D. Weinrich: Homosexuality : research implications for public polic. Newbury Park: Sage Publications, 1991, s. 151, 256. ISBN 0-8039-3764-4.  (ang.)
  5. American Psychological Association
  6. Yoshino, Kenji (2002), "Covering", Yale Law Journal 111 (4)
  7. http://www.apsa.org/About_APsaA/Position_Statements/Reparative_Therapy.aspx
  8. http://www.lambdawarszawa.org/content/view/52/60/