Performatywność płci

Performatywność płci - termin wprowadzony do dyskursu naukowego przez filozofkę Judith Butler w jej najsławniejszej książce pt. Uwikłani w płeć z 1990 roku, oznaczający nieustanne odgrywanie swojej płci, poprzez powtarzanie pewnych aktów, jak chociażby formułek podczas ślubu czy np. obrażenie osoby homoseksualnej przez mężczyznę, aby udowodnić swoją męskość i zarazem przedłużyć istnienie pewnego aktu (formułki) zakładającego obowiązkową pogardę dla takich osób i dać dalsze życie męskości - poprzez właśnie to nieustanne odgrywanie, cytowanie.

Czynności poprzez ich ciągle powtarzanie, np. cytowanie przez kolejne pokolenia ślubnych formułek, zyskują znamiona naturalności. Według prostego ludu są czymś, co istniało już zawsze (choć np. w epoce paleolitu nie istniały wspomniane formułki ślubne), są czymś lepszym niż np. nowa homoseksualna moda - choć tak naprawdę zachowania homoseksualne istnieją od zawsze (osoby proste nienawidzą nowości, jako że burzy obecny, jedyny słuszny porządek). Coś co się kiedyś przyjęło, (a mogło przyjąć się na wiele innych sposobów) tak jak np. noszenie spodni przez mężczyzn, poprzez nieustanne powtarzanie jest naturalizowane, normalizowane, wręcz uświęcane - a mężczyźni (pozostając przy przykładzie ze spodniami) noszący spódnice są spychani do kategorii dewianta, z czym wiążą się takie nieprzyjemności jak groźba śmierci, tortur, pobicia, zwyzywania, wyśmiania itd., itp.