Prince Albert

Z Encyklopedii LGBT
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Prince Albert, w skrócie PA, w Polsce znany również jako Kolczyk Książę Albert, jedna z bardziej popularnych męskich odmian kolczykowania narządów płciowych.[1] Jest to kolczyk w kształcie pierścienia lub podkowy przechodzący przez ujście cewki moczowej i spodnią stronę trzona prącia.[2] „Odwrotny Prince Albert” wchodzi przez cewkę moczową i wychodzi przez otwór w centralnej części powierzchni żołędzi.[3]

Gojenie się i potencjalne skutki uboczne

Czas gojenia rany po przekłuciu penisa może trwać od 4 tygodni[4] do 6 miesięcy.[1] Świeże przekłucie może powodować krwawienie, obrzęk i stan zapalny.[5][6] W rzadkich przypadkach może prowadzić do lokalnych infekcji.[7]

Niektórzy mężczyźni twierdzą, że spowodowane przez kolczyk rozbryzgiwanie moczu podczas jego oddawania wymusza robienie tego na siedząco.[8] Inni natomiast są w stanie kontrolować strumień moczu stojąc.[9]

Niektóre osoby noszące kolczyk Prince Albert twierdzą, że zwiększa on przyjemność seksualną dla obojga partnerów.[2] Niektóre osoby penetrowane przez mężczyzn z takim kolczykiem odczuwają jednak dyskomfort. Pierścienie PA mogą powodować dodatkowe dolegliwości u kobiet w przypadkach, gdy penis jest długi i przez to kolczyk może mieć kontakt z szyjką macicy.[10] Kolczyki Prince Albert mogą również powodować kłopoty przy seksie oralnym takie jak zaczepienie o zęby, ukruszenie zębów itp.[11]

Jak w przypadku wielu innych form piercingu, istnieje niewielkie ryzyko, że kolczyk zaczepi się o elementy ubrania i będzie ciągnięty lub zostanie wyrwany, ale zazwyczaj problem ten dotyczy jedynie małych pierścieni. Bardzo duża obręcz lub ciężka biżuteria może spowodować zmniejszenie grubości tkanki między ujściem cewki moczowej a miejscem przekłucia. Z kolei bardzo cienka biżuteria może wywoływać efekt wżynania się a nawet rozdarcia skóry. W niektórych przypadkach można to skorygować chirurgicznie.

Biżuteria i jej rozmiary

W zakresie biżuterii stosuje się ustandaryzowany system rozmiarów oznaczanych skrótem g (od ang. gauge). Kolczyki Prince Albert w zakresie grubości pręta są zazwyczaj wykonywane w rozmiarze 10g lub 8g. Są one często (stopniowo) zwiększane do 8g, 6g czy 4g.

gauge cale milimetery
12g 0,081” 2,053 mm
10g 0,102” 2,588 mm
8g 0,129” 3,264 mm
6g 0,162” 4,115 mm
4g 0,204” 5,189 mm
2g 0,258” 6,544 mm
0g 0,325” 8,251 mm
00g 0,365” 9,266 mm
000g 0,410” 10,404 mm
0000g 0,460” 11,684 mm

Dalsze rozciąganie nawet do wielkości powyżej 10 mm również jest możliwe. Występuje też efekt „samorozciągania” tkanek przez co wkładanie biżuterii o jeden rozmiar większej od poprzedniej jest łatwiejsze i mniej bolesne.

Podczas gdy większość osób noszących PA uważa, że są wygodne w noszeniu i rzadko je usuwa, nawet podczas seksu, niektóre osoby twierdzą, że bardzo duża lub ciężka biżuteria jest niewygodna do noszenia przez długi okres, oraz że powoduje dyskomfort podczas czynności seksualnych.

Prince's wand (Różdżka księcia)

Różdżka składa się z wydrążonej rurki z gwintowanym korkiem na końcu. Rurka jest umieszczona w cewce moczowej, a trzpień jest wkładany przez otwór przekłucia PA i wkręcany w gwintowany otwór z boku rurki. Ogólny kształt jest podobny do pałki policyjnej. Gwintowaną część z kulką na końcu można usunąć, tak że użytkownik może oddawać mocz przez rurkę bez konieczności zdejmowania biżuterii.

Historia i kultura

Podobnie jak wiele innych praktyk kolczykowania męskich narządów płciowych, Prince Albert wywodzi się z kultury gejowskiej XX wieku i stał się znany poza tą kulturą, wtedy gdy kolczykowanie ciała zaczęło się pojawiać w kulturze masowej w latach 70-tych, gdy kolczyki Prince Albert zostały spopularyzowane przez Jima Warda.[12] Następnie do Warda dołączyli Doug Malloy i Fakir Musafara. Malloy opublikował broszurę, w której zamieścił fikcyjne historie związane z piercingiem narządów płciowych.[4] Wśród tych opowieści znalazła się historia jakoby książę Wielkiej Brytanii i Irlandii Albert wynalazł ten kolczyk aby ułatwić chowanie swego dużego penisa w ciasnych spodniach. Jest ona dziś szeroko rozpowszechnioną miejską legendą.[13]

Przypisy

  1. 1,0 1,1 Simon Gage, Lisa Richards, Howard Wilmot, George Boy: Queer. New York: Thunder's Mouth Press, 2002, s. 159. ISBN 978-1-56025-377-8.  (ang.)
  2. 2,0 2,1 Cathy Winks, Anne Semans, Cathy Winks: The good vibrations guide to sex : the most complete sex manual ever written. San Francisco: Cleis Press, 2002, s. 274. ISBN 978-1-57344-158-2.  (ang.)
  3. Barry R. Komisaruk: The orgasm answer guide. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2010, s. 118. ISBN 978-0-8018-9396-4.  (ang.)
  4. 4,0 4,1 Elayne. Angel: The piercing bible : the definitive guide to safe body piercing. Berkeley, Calif.: Celestial Arts, 2009, s. 156. ISBN 978-1-58091-193-1.  (ang.)
  5. Christa De Cuyper, Maria Luisa Cotapos: Dermatologic complications with body art. Berlin: Springer, 2010, s. 47. ISBN 978-3-642-03291-2.  (ang.)
  6. Michele. Aaron: The Body's perilous pleasures : dangerous desires and contemporary culture. Edynburg: Edinburgh University Press, 1999, s. 170. ISBN 978-0-7486-0961-1.  (ang.)
  7. Michael W. Adler: ABC of sexually transmitted diseases. Londyn: BMJ, 2003, s. 21. ISBN 978-0-7279-1761-4.  (ang.)
  8. John. Stark, W.G. (William Gary) Hopkins, Mary K. Baumann: The dictionary of love. New York: Avon, 2008, s. 218. ISBN 978-0-06-124213-7.  (ang.)
  9. Karen L. Hudson: Living canvas : your total guide to tattoos, piercing, and body modification. Berkeley, Calif.: Seal Press : [Distributed by Publishers Group West], 2009, s. 180. ISBN 978-1-58005-288-7.  (ang.)
  10. V. Vale, Andrea. Juno: Modern primitives : an investigation of contemporary adornment ritual. San Francisco, CA: Re/Search Publications, 1989. ISBN 978-0-940642-14-0.  (ang.)
  11. Michael I. Greenberg: Greenberg's text-atlas of emergency medicine. Filadelfia: Lippincott Williams Wilkins, 2005, s. 448. ISBN 978-0-7817-4586-4.  (ang.)
  12. Henry Ferguson. Body piercing.. BMJ, 319 (7225), s. 1627–1629 (grudzień 1999), PMID 10600973 (ang.). 
  13. Guy N. Rutty: Essentials of autopsy practice. Londyn: Springer, 2004, s. 163. ISBN 1-85233-541-6.  (ang.)
Informacje zawarte w Homopedii nie zastępują konsultacji lekarskiej. Z informacji zawartych w Homopedii korzystasz na własną odpowiedzialność.