Przyczyny homoseksualizmu: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedii LGBT
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
anonimowy użytkownik (dyskusja)
(Literówki)
m (Wycofano edycje anonimowego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
'''Przyczyny homoseksualizmu''', powody, dla których człowiek rodzi się [[Homoseksualizm|homoseksualistą]].
'''Przyczyny homoseksualizmu''', powody, dla których człowiek rodzi się [[Homoseksualizm|homoseksualistą]].
Prawda jest taka że pedał to pedał a jego miejsce jest na stosie jak się nie chce leczyć.
 
Wśród naukowców nie ma całkowitej zgody co do dokładnych przyczyn powstawania heteroseksualizmu, homoseksualizmu i biseksualizmu. Do tej pory naukowcy ustalili, że człowiek już rodzi się ze z góry określoną, niedającą się zmienić orientacją. Jako przyczyny homoseksualizmu badacze najczęściej wymieniają czynnik genetyczny lub hormonalny, czyli wpływ hormonów na rozwijający się płód. Badania naukowe wykazały, że już kilkuletnie, homoseksualne dzieci wykazują zainteresowanie swoją płcią tak jak dzieci heteroseksualne płcią przeciwną. Dowiedzione zostało też, że mózg osoby homoseksualnej i heteroseksualnej różnią się od siebie. Ponadto większość homoseksualistów i heteroseksualistów stwierdza, że ich orientacja była taka „od zawsze”.
Wśród naukowców nie ma całkowitej zgody co do dokładnych przyczyn powstawania heteroseksualizmu, homoseksualizmu i biseksualizmu. Do tej pory naukowcy ustalili, że człowiek już rodzi się ze z góry określoną, niedającą się zmienić orientacją. Jako przyczyny homoseksualizmu badacze najczęściej wymieniają czynnik genetyczny lub hormonalny, czyli wpływ hormonów na rozwijający się płód. Badania naukowe wykazały, że już kilkuletnie, homoseksualne dzieci wykazują zainteresowanie swoją płcią tak jak dzieci heteroseksualne płcią przeciwną. Dowiedzione zostało też, że mózg osoby homoseksualnej i heteroseksualnej różnią się od siebie. Ponadto większość homoseksualistów i heteroseksualistów stwierdza, że ich orientacja była taka „od zawsze”.



Wersja z 16:52, 23 sty 2017

Przyczyny homoseksualizmu, powody, dla których człowiek rodzi się homoseksualistą.

Wśród naukowców nie ma całkowitej zgody co do dokładnych przyczyn powstawania heteroseksualizmu, homoseksualizmu i biseksualizmu. Do tej pory naukowcy ustalili, że człowiek już rodzi się ze z góry określoną, niedającą się zmienić orientacją. Jako przyczyny homoseksualizmu badacze najczęściej wymieniają czynnik genetyczny lub hormonalny, czyli wpływ hormonów na rozwijający się płód. Badania naukowe wykazały, że już kilkuletnie, homoseksualne dzieci wykazują zainteresowanie swoją płcią tak jak dzieci heteroseksualne płcią przeciwną. Dowiedzione zostało też, że mózg osoby homoseksualnej i heteroseksualnej różnią się od siebie. Ponadto większość homoseksualistów i heteroseksualistów stwierdza, że ich orientacja była taka „od zawsze”.

Wyniki badań empirycznych na temat przyczyn homoseksualizmu

Badania homoseksualności u bliźniąt jedno i dwujajowych

Pierwszym naukowym argumentem wskazującym na wrodzony charakter homoseksualności były badania na bliźniętach. Pierwsze takie wyniki pojawiły się w 1991 r. i polegały na porównaniu korelacji homoseksualności wśród bliźniąt jednojajowych i dwujajowych.[1] Pierwsze takie badania były oparte o niewielką próbkę. W kolejnych badaniach tego typu próbki były większe a ich dobór był reprezentatywny.[2] W 2010 r. badanie obejmujące wszystkie dorosłe bliźnięta w Szwecji (ponad 7600) wykazało, że zachowanie homoseksualne tłumaczyły zarówno czynniki dziedziczne, jak i specyficzne czynniki indywidualne (w skład których wchodziły również np. czynniki prenatalne).[3]

Wyniki te były mocną przesłanką na rzecz wrodzonego charakteru homoseksualności, jednak same w sobie nie mogły być jednoznacznym dowodem ze względu na współdzielenie przez bliźnięta czynników środowiskowych. Korelacja nie była również pełna. Oznacza to, że nawet mimo identycznego materiału genetycznego wśród bliźniąt jednojajowych pojawiały się takie pary, u których orientacja była różna.

W 2001 r. opublikowano jednak wyniki opisujące szereg mechanizmów sprawiających, że bliźnięta jednojajowe mogą rozwijać się odmiennie. Różnice mogą pojawiać się m.in. wtedy gdy bliźnięta w życiu płodowym mają osobne łożyska.[4][5]

Badania powiązań chromosomów

Badania powiązań na poziomie genetycznym wykazały istnienie wielu czynników genetycznych wpływających na homoseksualność.

W 1993 roku Dean Hamer i współpracownicy opublikowali wnioski z analizy sprzężeń na próbie 76 homoseksualnych braci i ich rodziny.[6]

Późniejsze analizy wykonane w 1995 r. przez Hu i współpracowników powtarzały i uszczegóławiały wcześniejsze ustalenia. Badanie to wykazało, że 67% gejów braci w próbie, dzieliło znacznik na chromosomie X w Xq28.[7] Meta-analiza wszystkich dostępnych danych na temat sprzężeń wskazuje na znaczące powiązanie w zakresie Xq28, ale również wskazuje, że dodatkowe geny muszą być obecne w celu wyjaśnienia pełnego dziedziczenia orientacji seksualnej.

W 2005 r. Mustanski i współpracownicy wykonali skanowanie w pełnym genomie (zamiast tylko skanowania chromosomem X) u osób i rodzin uprzednio objętych badaniem z 1993 r. i 1995 r., jak również u dodatkowych nowych badanych. Wynikiem było znalezienie nowych powiązań i potwierdzenie wcześniej znalezionych.[8]

Badania epigenetyczne

W badaniu Bocklandta i współpracowników z 2006 r. mierzono wskaźnik inaktywacji chromosomu X u 97 matek homoseksualnych mężczyzn w porównaniu z grupą kontrolną 103 kobiet, w tym samym wieku, bez homoseksualnych synów. Liczba kobiet z ekstremalnymi odchyleniami w zakresie inaktywacji chromosomu X była znacząco wyższa u matek gejów (13/97 = 13%) w porównaniu z grupą kontrolną (4/103 = 4%) i była jeszcze wyższa u matek z dwoma lub więcej homoseksualnymi synami (10/44 = 23%). Te wyniki potwierdzają rolę chromosomu X w regulowaniu orientacji seksualnej w podgrupie gejów i wskazują na rolę czynnika epigenetycznego.[9]

Efekt starszych braci

Efekt braterskiej kolejności urodzeń (znany też jako efekt starszych braci) to korelacja pomiędzy liczbą starszych braci a orientacją homoseksualną odkryta przez Raya Blancharda.[10] Efekt ten został wielokrotnie potwierdzony badaniami na wielu próbkach z różnych populacji w tym na próbkach historycznych i spoza zachodniego kręgu kulturowego.

Sam w sobie efekt ten nie świadczyłby o biologicznym charakterze homoseksualności, gdyby nie wyniki dotyczące dzieci adoptowanych. Efekt występuje niezależnie od tego, czy starsi bracia są w tym samym środowisku rodzinnym. Nie ma efektu, gdy liczba starszych braci jest zwiększona o braci adoptowanych. Wywołany więc musi być czynnikami biologicznymi związanymi z organizmem matki.[11]

Płodność kobiet

W 2004 Włoscy naukowcy przeprowadzili badania na grupie około 4600 ludzi, którzy byli krewni 98 100 mężczyzn homoseksualnych i heteroseksualnych. Kobiety spokrewnione z homoseksualnymi mężczyznami miały tendencję do posiadania liczniejszego potomstwa niż te spokrewnione wyłącznie z mężczyznami heteroseksualnymi. Obserwacja ta ma istotne znaczenie w zakresie teorii tłumaczących istnienie homoseksualności z punktu widzenia ewolucji i doboru naturalnego.[12]

Badania nad ludzkimi feromonami

Badania przeprowadzone w Szwecji sugerują, że geje reagują inaczej niż mężczyźni heteroseksualni na dwa zapachy, o których uważa się, że wpływają na pobudzenia seksualnego. Reakcja w rejonie podwzgórza następuje w odpowiedzi na obecność testosteronu w męskim pocie.[13] Heteroseksualni mężczyźni i homoseksualne kobiety analogicznie reagują na estrogenopodobną substancję zawartą w moczu kobiecym.[14] Wyniki te wskazują na biologiczne (a nie kulturowo-środowiskowe) podstawy pobudzenia seksualnego człowieka.

Badania struktury mózgu

W wielu częściach mózgu stwierdzono dymorfizm płciowy, to znaczy, że różnią się one między kobietami i mężczyznami. Stwierdzono występowanie różnic w budowie mózgu związanych z orientacją psychoseksualną. Części mózgu, w których stwierdzono różnice, kształtują się w życiu płodowym i po urodzeniu ich budowa się nie zmienia.

W 1990 roku, Swaab i Hofman poinformowali o różnicach w wielkości jądra nadskrzyżowaniowego między mężczyznami homo- i heteroseksualnymi.[15]

W 1992, Allen i Górski odnotowali różnice związanej orientacji seksualnej w wielkości spoidła mózgowego przedniego.[16]

Simon LeVay w 1991 r. w niezależnych badaniach analizował cztery grupy struktur podwzgórza oznaczanych INAH1, INAH2, INAH3 i INAH4. Z badań nad zwierzętami wiadome było, że obszar ten odgrywa rolę w zachowaniach seksualnych u zwierząt. Wiadome również było, że struktury te różnią się wielkością między mężczyznami i kobietami. LeVay nie znalazł żadnych dowodów na różnicy pomiędzy grupami w wielkości INAH1, INAH2 i INAH4. Istotne różnice występowały natomiast w przypadku INAH3. Struktury te były dwa razy większe w grupie heteroseksualnych mężczyzn, niż w grupie mężczyzn homoseksualnych, a różnica była bardzo znacząca. Rozmiar INAH3 w mózgach mężczyzn homoseksualnych był porównywalny do wielkości INAH3 w mózgach heteroseksualnych kobiet.[17]

William Byne i współpracownicy w 2001 r. podjęli się badań mających na celu powtórzenie wyniku LeVaya i zidentyfikowanie różnic wielkości wykazanych w INAH 1-4. Również te badania wykazały znaczne różnice w wielkości INAH3. Byne i współpracownicy analizowali również ciężar INAH3 i liczbę neuronów w tej strukturze (czego nie było w badaniu przeprowadzonym przez LeVaya). Wyniki dotyczące masy INAH3 były podobne do tych dotyczących wielkości INAH3. Ilość neuronów w INAH3 również różniła się mężczyznami a kobietami, ale nie odzwierciedlała tendencji związanych z orientacją psychoseksualną.[18]

W 2010 r. Garcia-Falgueras i Swaab, podsumowując wyniki swoich badań stwierdzili, że „mózg płodu rozwija się w okresie wewnątrzmacicznym w kierunku męskim przez bezpośrednie działanie testosteronu na rozwijające się komórki nerwowe, lub w kierunku żeńskim przy braku tego hormonu. W ten sposób nasza tożsamość płciowa (przekonanie o przynależności do płci męskiej lub żeńskiej) i orientacja seksualna są programowane lub zorganizowane w naszych strukturach mózgu, gdy jesteśmy jeszcze w łonie matki. Nic nie wskazuje, że środowisko społeczne po urodzeniu ma wpływ na tożsamość płciową lub orientację seksualną”.[19]

Teorie na temat powstawania homoseksualności

Epigenetyczna teoria na temat przyczyn homoseksualizmu

Badanie, opublikowane w 2012 roku przez naukowców z Narodowego Instytutu Syntezy Matematycznej i Biologicznej w Stanach Zjednoczonych, wskazuje na przyczyny epigenetyczne, które mają wpływ na mózg człowieka w okresie płodowym. Wyniki badań naukowców z NIMBioS, tłumaczyć mają ewolucyjne wykształcenie trwałej orientacji homoseksualnej u ludzi.[20]

Epigenetyka zajmuje się badaniem dziedziczenia niezakodowanego bezpośrednio w DNA. W szczególności istotnym czynnikiem branym pod uwagę przez epigenetykę są markery występujące na wielu genach i wpływające na to jak dany gen jest wyrażany (czy się aktywuje, kiedy i jak mocno).[21]

Teoria epigenetycznych źródeł homoseksualizmu łączy w sobie elementy wcześniejszych teorii łączących homoseksualizm z czynnikami genetycznymi oraz z poziomem hormonów u matki w okresie życia płodowego.

Historyczne teorie na temat przyczyn homoseksualizmu obecnie całkowicie wykluczone

Historycznie istniały teorie zgodnie, z którymi homoseksualność miała się kształtować w dzieciństwie. Naukowcy są dziś jednak całkowicie zgodni, że przyczyną homoseksualizmu nie jest wpływ wychowania ani żadnych innych czynników środowiskowych.

Brytyjskie Royal College of Psychiatrists oświadczyło w 2007 r.

Despite almost a century of psychoanalytic and psychological speculation, there is no substantive evidence to support the suggestion that the nature of parenting or early childhood experiences play any role in the formation of a person's fundamental heterosexual or homosexual orientation. It would appear that sexual orientation is biological in nature, determined by a complex interplay of genetic factors and the early uterine environment. Sexual orientation is therefore not a choice.
— Royal College of Psychiatrists[22]
Pomimo prawie wieku psychoanalitycznych i psychologicznych spekulacji, nie ma dowodów na poparcie sugestii, że sposób wychowania lub wczesne doświadczenia z dzieciństwa grają rolę w tworzeniu orientacji heteroseksualnej lub homoseksualnej osoby. Wydaje się, że orientacja seksualna ma biologiczną naturę, określoną przez złożone interakcje czynników genetycznych i środowiskowych w życiu płodowym. Orientacja seksualna nie jest więc wyborem.
— Royal College of Psychiatrists

Homoseksualizm wbrew promowanej przez kilkadziesiąt lat teorii nie jest wynikiem uwiedzenia, bo jak wykazały badania zdecydowana większość osób homoseksualnych, aż do dorosłości nie miała żadnych kontaktów z innymi homoseksualistami. Tak samo wykluczono teorię na temat wpływu wychowania na orientację, gdyż homoseksualiści w zdecydowanej większości przypadków mają heteroseksualne rodzeństwo.

Pozanaukowe teorie przyczyn homoseksualizmu propagowane przez organizacje religijne

Organizacje religijne, głównie ewangelickie i katolickie nadal promują teorie, które przez środowisko naukowe zostały całkowicie wykluczone. Często teorie te mają na celu podbudowanie wiarygodności oferowanych przez te organizacje „terapii” konwersyjnych. Poddawanym takim praktykom wmawia się, że ich orientacja psychoseksualna wynika z przeżyć w dzieciństwie. Przyjęcie naukowych dowodów przez osoby trudniące się takim procederem oznaczałoby dla nich podkopanie fundamentów ich zarobku i zmusiłoby do rezygnacji z takiego źródła dochodów.

Przypisy

  1. J.M. Bailey, R.C. Pillard. A genetic study of male sexual orientation. Arch. Gen. Psychiatry, 48 (12), s. 1089–1096 (1991), doi:10.1001/archpsyc.1991.01810360053008, PMID 1845227 (ang.). 
  2. J.M. Bailey, M.P. Dunne, N.G. Martin. Genetic and environmental influences on sexual orientation and its correlates in an Australian twin sample. J. Pers. Soc. Psychol., 78 (3), s. 524–536 (marzec 2000), doi:10.1037/0022-3514.78.3.524, PMID 10743878 (ang.). 
  3. N. Långström, Q. Rahman, E. Carlström, P. Lichtenstein. Genetic and environmental effects on same-sex sexual behavior: a population study of twins in Sweden. Arch. Sex. Behav., 39 (1), s. 75–80 (luty 2010), doi:10.1007/s10508-008-9386-1, PMID 18536986 (ang.). 
  4. P. Gringas, W. Chen. Mechanisms for difference in monozygous twins. Early Human Development, 64 (2), s. 105–117 (2001), doi:10.1016/S0378-3782(01)00171-2, PMID 11440823 (ang.). 
  5. Michael Rutter: Genes and behavior : nature – nurture interplay explaine. Malden, MA ; Oxford: Blackwell Pub., 2006. ISBN 1-4051-1061-9.  (ang.)
  6. D.H. Hamer, S. Hu, V.L. Magnuson, N. Hu i inni. A linkage between DNA markers on the X chromosome and male sexual orientation. Science, 261 (5119), s. 321–327 (lipiec 1993), doi:10.1126/science.8332896, PMID 8332896 (ang.). 
  7. S. Hu, A.M. Pattatucci, C. Patterson, L. Li i inni. Linkage between sexual orientation and chromosome Xq28 in males but not in females. Nat. Genet., 11 (3), s. 248–256 (listopad 1995), doi:10.1038/ng1195-248, PMID 7581447 (ang.). 
  8. B.S. Mustanski, M.G. Dupree, C.M. Nievergelt, S. Bocklandt i inni. A genomewide scan of male sexual orientation. Hum. Genet., 116 (4), s. 272–278 (marzec 2005), doi:10.1007/s00439-004-1241-4, PMID 15645181 (ang.). 
  9. S. Bocklandt, S. Horvath, E. Vilain, D.H. Hamer. Extreme skewing of X chromosome inactivation in mothers of homosexual men. Hum. Genet., 118 (6), s. 691–694 (luty 2006), doi:10.1007/s00439-005-0119-4, PMID 16369763 (ang.). 
  10. R. Blanchard, A.F. Bogaert. Homosexuality in men and number of older brothers. Am. J. Psychiatry, 153 (1), s. 27–31 (styczeń 1996), PMID 8540587 (ang.). 
  11. A.F. Bogaert. Biological versus nonbiological older brothers and men's sexual orientation. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A., 103 (28), s. 10771–10774 (lipiec 2006), doi:10.1073/pnas.0511152103, PMID 16807297 (ang.). 
  12. A. Camperio-Ciani, F. Corna, C. Capiluppi. Evidence for maternally inherited factors favouring male homosexuality and promoting female fecundity. Proc. Biol. Sci., 271 (1554), s. 2217–2221 (listopad 2004), doi:10.1098/rspb.2004.2872, PMID 15539346 (ang.). 
  13. I. Savic, H. Berglund, P. Lindström. Brain response to putative pheromones in homosexual men. Proc. Natl Acad. Sci. USA, 102 (20), s. 7356–7361 (maj 2005), doi:10.1073/pnas.0407998102, PMID 15883379 (ang.). 
  14. H. Berglund, P. Lindström, I. Savic. Brain response to putative pheromones in lesbian women. Proc. Natl Acad. Sci. USA, 103 (21), s. 8269–8274 (maj 2006), doi:10.1073/pnas.0600331103, PMID 16705035 (ang.). 
  15. D.F. Swaab, M.A. Hofman. An enlarged suprachiasmatic nucleus in homosexual men. Brain Res., 537 (1–2), s. 141–148 (grudzień 1990), doi:10.1016/0006-8993(90)90350-K, PMID 2085769 (ang.). 
  16. L.S. Allen, R.A. Gorski. Sexual orientation and the size of the anterior commissure in the human brain. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A., 89 (15), s. 7199–7202 (sierpień 1992), doi:10.1073/pnas.89.15.7199, PMID 1496013 (ang.). 
  17. S. LeVay. A difference in hypothalamic structure between heterosexual and homosexual men. Science, 253 (5023), s. 1034–1037 (sierpień 1991), doi:10.1126/science.1887219, PMID 1887219 (ang.). 
  18. W. Byne, S. Tobet, L.A. Mattiace, M.S. Lasco i inni. The interstitial nuclei of the human anterior hypothalamus: an investigation of variation with sex, sexual orientation, and HIV status. Horm Behav, 40 (2), s. 86–92 (wrzesień 2001), doi:10.1006/hbeh.2001.1680, PMID 11534967 (ang.). 
  19. A. Garcia-Falgueras, D.F. Swaab. Sexual Hormones and the Brain: An Essential Alliance for Sexual Identity and Sexual Orientation. Endocr. Dev., 17, s. 22–35 (2010), doi:10.1159/000262525, PMID 19955753 (ang.). 
  20. William R. Rice, Urban Friberg, Sergey Gavrilets. Homosexuality as a Consequence of Epigenetically Canalized Sexual Development. The Quarterly Review of Biology, 87 (4), s. 343–368 (grudzień 2012), doi:10.1086/668167 (ang.). 
  21. Skąd się bierze homoseksualizm? Jest nowy pomysł na odpowiedź - źródło tkwi epigenetyce (pol.). tokfm.pl, 2012-12-14. [dostęp 2013-06-10].
  22. Submission to the Church of England’s Listening Exercise on Human Sexuality (ang.). The Royal College of Psychiatrists. [dostęp 2014-01-07].

Zobacz też