Robert Odeman

Z Encyklopedii LGBT
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Robert Odeman
Urodzony 30 listopada 1904 r.
Niemcy Blankenese
Zmarł 14 stycznia 1985 r.
Niemcy Berlin
Zawód pianista, aktor, kompozytor

Robert T. Odeman (właśc. Martin Hoyer), niemiecki pianista, aktor, pisarz i kompozytor urodzony 30 listopada 1904 roku w Blankenese (obecnie dzielnica Hamburga), zmarł 14 stycznia 1985 roku w Berlinie.

Odeman był gejem. W 1922 roku, w wieku 17 lat poznał swoją pierwszą miłość, studenta architektury Martina Ulricha Eppendorfa, z którym pozostał w związku 10 lat, aż do śmierci Eppendorfa.

W 1937 roku partner Odemana, który był księgarzem, został zmuszony przez Gestapo do złożenia donosu na niego.[1] W konsekwencji na podstawie paragrafu 175 będącego podstawą do aresztowań i eksterminacji osób homoseksualnych w III Rzeszy, Odeman został skazany na 27 miesięcy więzienia. Po uwolnieniu w 1940 roku, Odeman został objęty prawem „Berufsverbot” na podstawie, którego zakazano mu wykonywania niektórych zawodów, oraz zabroniono pojawiać się publicznie. Pozostawał także pod nadzorem policji. Następnie związał się z piosenkarką Olgą Rinnebach, ale w 1942 roku ponownie został aresztowany na podstawie paragrafu 175 i osadzony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, gdzie przydzielono mu pracę biurową. W kwietniu 1945 roku podczas marszu z obozu w kierunku Morza Bałtyckiego, Odemanowi wraz z innymi homoseksualnymi więźniami udało się uciec.

W 1959 roku, Odeman poznał 25 letniego Güntera Nöringa. Ponieważ nie było żadnej możliwości prawnej regulacji związków pary mężczyzn, Odeman postanowił adoptować swojego młodszego partnera, który przyjął nazwisko Günter Odeman-Nöring. Para żyła ze sobą, aż do śmierci Roberta Odemana w 1985 roku.

Kariera zawodowa

Po początkowym przygotowywaniu się do zawodu stolarza, Odeman zaczął studiować grę na pianinie. Przez kilka lat grał w różnych krajach Europy. Później pracował jako pianista grający w trakcie filmów niemych w wielu kinach w Hamburgu. Karierę pianisty przerwała mu kontuzja ręki, po której zainteresował się teatrem. W 1933 roku, Odeman został dyrektorem teatru muzycznego w Hamburgu. W 1935 roku także w Hamburgu otworzył kabaret, który rok później został zamknięty przez hitlerowców, którzy twierdzili, że był wywrotowy politycznie. Po zakończeniu II wojny światowej, Odeman ukończył aktorskie szkolenie i występował w różnych teatrach. Zajął się też pisaniem satyrycznych wierszy, które ukazały się w formie książkowej. Wierszami zainteresowali się muzycy Charles Kálmána i Norbert Schultze i wykorzystywali je w swojej muzyce.

Materiał filmowy

Przypisy