Smegma
Smegma (gr. σμήγμα smégma – mydło[1]), mastka, biała lub żółtawa substancja będąca połączeniem złuszczających się komórek nabłonka skóry, łoju, resztek moczu a u mężczyzn również spermy. Występuje zarówno w genitaliach męskich jak i żeńskich u ludzi i innych ssaków.
Smegma u człowieka
Zarówno kobiety i mężczyźni produkują smegmę. U kobiet, gromadzi wokół łechtaczki, w fałdach mniejszych warg sromowych, u mężczyzn, smegma może zbierać się pod napletkiem.
Smegma u mężczyzn
Powstawanie smegmy
Początkowo uważano, że smegma jest wytwarzana przez gruczoły łojowe w pobliżu wędzidełka zwane gruczołami Tysona. Gruczoły te istnieją u wielu gatunków jednak u człowieka nie udało się stwierdzić ich obecności i ich istnienie jest kwestionowane.[2]
Joyce Wright stwierdza w wynikach swoich badań, że smegma produkowana jest z mikroskopijnych wypukłości błony śluzowej powierzchni napletka i komórek, które stale rosną, następuje ich zwyrodnienie tłuszczowe i oddzielają się tworząc smegmę.[3]
Skład smegmy
Mastka zawiera 26,6% tłuszczów i 13,3% białka, co można uznać za skład zgodny z martwiczymi pozostałościami nabłonka.[2] Nowo produkowana smegma ma gładką, wilgotną konsystencję. Uważa się, że jest bogata w skwalen[4] (węglowodór nienasycjony o własnościach przeciwgrzybiczych i bakteriobójczych będący skłądnikiem sebum) i zawiera wydzieliny gruczołu krokowego i nasienia, złuszczone komórki nabłonkowe i mucyny.[5] Niektórzy stwierdzają, że zawiera anty-bakteryjne enzymy takie jak np. lizozym i hormony, takie jak androsteron,[6][5] chociaż inni zaprzeczają temu. [7]
Smegma a dojrzałość płciowa
Według wyników badań Joyce Wright, w okresie dzieciństwa jest produkowane mało smegmy, chociaż napletek może zawierać gruczoły łojowe. Produkcja smegmy wzrasta od młodości aż okresu do dojrzałości płciowej, kiedy smegma może w pełni spełniać funkcję nawilżającą, a od wieku średniego produkcja zaczyna się zmniejszać i w podeszłym wieku praktycznie smegma nie jest produkowany.[3] Z badań J. Oster wynika, że częstość występowanie smegmy wzrasta z 1% wśród dzieci w wieku 6-7 lat do 8% między 16-17 lat (z ogólną częstością 5%).[8]
Rola smegmy i kwestie higieny
U mężczyzn, smegma pomaga utrzymać wysoką wilgotność żołędzi i ułatwia stosunek płciowy, działając jako środek nawilżający.[3][6][5] W trakcie stosunku lub masturbacji mastka jest usuwana. Może to mieć znaczenie w przypadku mężczyzn niesłusznie oskarżonych o gwałt. Obecność smegmy stwierdzona wkrótce po rzekomym stosunku jest wtedy dowodem ich niewinności. Jej brak nie jest jednak dowodem winy ponieważ jej usunięcie mogło (a nawet powinno) nastąpić w wyniku czynności higienicznych.
Z przyczyn higienicznych zaleca się usuwanie mastki i staranne codzienne mycie członka.
Smegma u kobiet
Nagromadzenie sebum połączone z martwymi komórkami skóry tworzy smegmę. Smegma clitoridis jest definiowana jako wydzielina gruczołów apokrynowych łechtaczki, w połączeniu z złuszczającymi się komórkami nabłonka.[9]
Smegma u innych ssaków
U zdrowych zwierząt, smegma pomaga oczyścić i nawilżyć genitalia. W medycynie weterynaryjnej analiza smegmy jest czasem wykorzystywane do wykrywania patogenów układu moczowo-płciowego takich jak Tritrichomonas foetus.[10] Niektórzy lekarze weterynarii koni zalecają okresowego czyszczenie męskich narządów płciowych w celu poprawy zdrowia zwierząt.[11]
Przypisy
- ↑ Websters dictionary definition for smegma (ang.). merriam-webster.com. [dostęp 2011-05-01].
- ↑ 2,0 2,1 S. Parkash, S. Jeyakumar, K. Subramanyan, S. Chaudhuri. Human subpreputial collection: its nature and formation. Journal of Urology, 110 (2), s. 211–212 (sierpień 1973), PMID 4722614 (ang.).
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Joyce Wright. How smegma serves the penis: Nature's assurance that the uncircumcised glans penis will function smoothly is provided by smegma.. Sexology (New York), 37 (2), s. 50–53 (wrzesień 1970) (ang.).
- ↑ {H.J. O'Neill, L.L. Gershbein. Oncology, 33 (4), s. 161–166 (1976), doi:10.1159/000225134, PMID 1018879 (ang.).
- ↑ 5,0 5,1 5,2 P.M. Fleiss, F.M. Hodges, R.S. Van Howe. Immunological functions of the human prepuce. Sexually Transmitted Infections, 74 (5), s. 364–367 (październik 1998), doi:10.1136/sti.74.5.364, PMID 10195034 (ang.).
- ↑ 6,0 6,1 R.S. Van Howe, F.M. Hodges. The carcinogenicity of smegma: debunking a myth. Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology, 20 (9), s. 1046–1054 (październik 2006), doi:10.1111/j.1468-3083.2006.01653.x, PMID 16987256 (ang.).
- ↑ J.H. Waskett, B.J. Morris. Re: 'RS Van Howe, FM Hodges. The carcinogenicity of smegma: debunking a myth.' An example of myth and mythchief making?. J. Eur. Acad. Dermatol. Venereol., 22 (1), s. 131; author reply 131–132 (styczeń 2008), doi:10.1111/j.1468-3083.2007.02439.x, PMID 18182000 (ang.).
- ↑ J. Oster. Further fate of the foreskin. Incidence of preputial adhesions, phimosis, and smegma among Danish schoolboys. Arch. Dis. Child., 43 (228), s. 200–203 (kwiecień 1968), doi:10.1136/adc.43.228.200, PMID 5689532 (ang.).
- ↑ Medical Dictionary (ang.). Medilexicon.
- ↑ X.G. Chen, J. Li. Increasing the sensitivity of PCR detection in bovine preputial smegma spiked with Tritrichomonas foetus by the addition of agar and resin. Parasitol Res., 87 (7), s. 556–558 (lipiec 2001), doi:10.1007/s004360100401, PMID 11484853 (ang.).
- ↑ Michael Lowder: A Clean Sheath Is A Healthy Sheath (ang.). horsecity.com, 2001-09-01. [dostęp 2011-05-01].
