Smith i Grady przeciwko Zjednoczonemu Królestwu

Z Encyklopedii LGBT
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Smith i Grady przeciwko Zjednoczonemu Królestwu
Sąd Europejski Trybunał Praw Człowieka
Państwo Wielka Brytania Wielka Brytania
Sygnatura 33985/96 i 33986/96
Data rozstrzygnięcia 27 września 1999 r.
Wyrok stwierdzono naruszenie art. 8. Konwencji
Orzecznictwo ETPC związane z LGBT
Prawo Portal Prawo

Smith i Grady przeciwko Zjednoczonemu Królestwu, sprawa ze skarg nr 33985/96 i 33986/96, rozpatrzona przez Europejski Trybunał Praw Człowieka, który 27 września 1999 r. wydał wyrok stwierdzający, że Wielka Brytania naruszyła art. 8. Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.

Przedmiot skargi w sprawie Smith i Grady przeciwko Zjednoczonemu Królestwu

Pierwsza skarżąca to pani Jeanette Smith, obywatelka brytyjska, urodzona w 1966 roku zamieszkała w Edynburgu. Jej wniosek złożony 9 września 1996 r., został zarejestrowany 27 listopada 1996 pod sygnaturą 33985/96. 8 kwietnia 1989 r. Jeanette Smith wstąpiła do Royal Air Force, gdzie służyła uzyskując stopień starszego pilota. W wyniku anonimowego donosu przeprowadzono dochodzenie, w trakcie którego Jeanette Smith przyznała, że jest lesbijką, i że pozostaje w homoseksualnym związku. Raport z dochodzenia został przesłany przełożonemu Jeanette Smith, który 10 sierpnia 1994 r. zadecydował o jej wydaleniu ze służby. Wewnętrzny dokument datowany na 17 października 1996 r. oceniał pozytywnie przebieg służby Jeanette Smith.

Drugi skarżący to pan Graeme Grady, obywatel brytyjski, urodzony w 1963 roku zamieszkały w Londynie. Jego wniosek złożony 6 września 1996 r., został zarejestrowany na 27 listopada 1996 pod sygnaturą 33986/96. Graeme Grady wstąpił do Royal Air Force 12 sierpnia 1980 r. W 1991 roku osiągnął stopień sierżanta i pracował jako administrator personelu. Ogólna ocena skarżącego obejmujące okres od czerwca 1992 r. do czerwca 1993 r. była bardzo pozytywna i rekomendowano go do awansu. W maju 1993 r. skarżący, który był żonaty i miał dwoje dzieci, powiedział żonie, że jest gejem. Zatrudniana przez nich niania doniosła przełożonym Graema Grady o jego homoseksualności co doprowadziło do wszczęcia śledztwa, zawieszenia jego certyfikatu bezpieczeństwa i przymusowego powrotu do Wielkiej Brytanii z placówki w USA. W następstwie raportu przekazanego przełożonym przez śledczych skarżący został 12 grudnia 1994 r. administracyjnie wydalony ze służby.

Skarżący zarzucali, że dochodzenia prowadzone w sprawie homoseksualizmu w Royal Air Force stanowiły naruszenia artykułu 8. Konwencji osobno, i w związku z artykułem 14. Powoływali się także na artykuł 3. i 10. Konwencji osobno i w związku z artykułem 14. w odniesieniu do polityki Ministerstwa Obrony wobec homoseksualistów w siłach zbrojnych i wynikających z niej badań i zrzutów. Podnosili również na mocy artykułu 13., że nie mają skutecznego krajowego środka odwoławczego w związku z tymi naruszeniami.

Brytyjski rząd przyznał, że doszło do naruszenia prawa skarżących do życia prywatnego na mocy artykułu 8 europejskiej Konwencji. Kwestią pozostającą do rozstrzygnięcia przez Trybunał było to, czy naruszenie to było uzasadnione „przekonującymi i ważnymi powodami”.

Wyrok Trybunału w sprawie Smith i Grady przeciwko Zjednoczonemu Królestwu

Trybunał uznał, że działania podjęte wobec skarżących stanowiły szczególnie poważne zakłócenia w ich życiu prywatnym i nie zostały uzasadnione przez „przekonujące i ważne powody”.

Trybunał stwierdził jednogłośnie, że:

  • doszło do naruszenia artykułu 8. Konwencji,
  • doszło do naruszenia artykułu 3. Konwencji osobno lub w związku a artykułem 14. Konwencji,
  • doszło do naruszenia artykułu 13. Konwencji.

Środki zasądzone na rzecz skarżących w sprawie Smith i Grady przeciwko Zjednoczonemu Królestwu

W osobnym postanowieniu Trybunał stosunkiem głosów 6:1 zasądził na rzecz Jeanette Smith kwotę 19 000 GBP (funtów brytyjskich) tytułem strat moralnych i 59 000 GBP tytułem strat majątkowych zaś na rzecz Graema Grady'ego 19 000 GBP z tytułu strat moralnych i 40 000 GBP z tytułu strat majątkowych, a także kwotę 200 GBP z tytułu kosztów sądowych poniesionych w postępowaniu krajowym. Na rzecz każdego ze skarżących Trybunał zasądził 32 000 GBP tytułem kosztów sądowych (z pomniejszeniem o kwotę wypłaconą przez Radę Europy w ramach pomocy prawnej dla pierwszego wnioskodawcy).