Włodzimierz Antos
Włodzimierz Antos (ur. 1956, zm. 1994 w Warszawie), polski dziennikarz, wydawca, działacz na rzecz osób LGBT
Był synem generała Ludowego Wojska Polskiego, Stanisława Antosa[1].
Działaność w ruchu gejowskim
Związany z działalnością Warszawskiego Ruchu Homoseksualnego od samego początku istnienia ruchu. W 1986 r. jako pierwszy polski dziennikarz opublikował wywiad w 206 numerze "Kuriera Polskiego" z Waldemarem Zboralskim, w którym publicznie informowano o początkach ruchu gejowskiego w Warszawie[2]. Podczas całego swego okresu współpracy z WRH był animatorem kontaktów z polskimi i zagranicznymi dziennikarzami, którzy za jego namową poruszali problematykę rozwijającego się ruchu gejowskiego w Warszawie. Był sponsorem przyjęć, na które zapraszał członków WRH.
Działalność wydawnicza
Po zaprzestaniu działalności WRH Antos poświęcił się działalności wydawniczej. Założył Oficynę Wydawniczą "L'Europe" wydającą czasopismo "Okay". Był inicjatorem pierwszej w Polsce konferencji na temat związków partnerskich i sytuacji osób homoseksualnych w Polsce, zorganizowanej poza środowiskiem homoseksualistów w ambasadzie Królestwa Szwecji w Warszawie, przy wsparciu Konsula Generalnego Ambasady i jej attache kulturalego.
Antos zmarł w 1994 r. odbierając sobie życie[3].
Ciekawostki
W filmie fabularnym z 1988 r. pt.: "Kornblumenblau"[4] zagrał epizodyczną rolę brutalnego kapo-sadysty w obozie koncentracyjnym. W filmie, sceny z udziałem nagich więźniów biegających po śniegu zagrali jego koledzy zwerbowani do tych ról.
Kontrowersje
Antos publikował tendencyjne wywiady. W jednym przypadku opublikował w "Okay" na początku 1991 r. wywiad, którego nie zrobił i gdzie zaprezentował zmyślone przez siebie treści. Był to "wywiad" z 24-letnim Arturem Sieroszewskim, zmarłym w dniu 3 grudnia 1990 r. przewodniczącym warszawskiej Lambdy, studentem prof. Andrzeja Jaczewskiego na 5-tym roku Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego[5]. W opublikowanym po śmierci Sierowszewskiego tekście rzekomego wywiadu pojawiły się sformułowania, których zmarły nigdy by nie wypowiedział, a które miały charakter napastliwych wobec innych osób ze środowiska lesbijsko-gejowskiego. Styl tych słów był zupełnie obcy sposobowi komunikowania się i odnoszenia się do innych ludzi przez tego młodego działacza Lambdy. Były przewodniczący WRH, Waldemar Zboralski, który powrócił już z emigracji na początku 1990 r. i miewał w Warszawie kontakty towarzyskie z Arturem Sieroszewskim, zwrócił wówczas Antosowi na to uwagę. Antos nigdy do tego się nie ustosunkował. Latem 2000 r., podczas jednego z nieoficjalnych spotkań Zboralskiego na terenie Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze z prof. Jaczewskim, który prowadził gościnne wykłady na tej uczelni, profesor potwierdził wątpliwość co do autentyczności wypowiedzi Artura Sieroszewskiego w jego "przedśmiertnym wywiadzie" dla "Okay". Prof. Jaczewski poznał przez 5 lat studiów swojego wychowanka na tyle, że w ocenie doświadczonego pedagoga przypisane Sieroszewskiemu słowa nie mogły być przez niego wypowiedziane podczas oficjalnego wywiadu. Rozmowa na ten temat odbyła się w obecności prof. Zbigniewa Izdebskiego na terenie jego Zakładu Seksuologii, gdzie Zboralski zbierał materiały do publikacji w INACZEJ[6].
Publikacje
- Włodzimierz Antos: Pieśni prozą. Warszawa: Oficyna Wydawnicza L'Europe, 1992. ISBN 83-85280-04-9. (pol.)
- Włodzimierz Antos: Przeszłe miłości. Warszawa: L'Europe, 1992. ISBN 83-85280-09-X. (pol.)
Przypisy
- ↑ Stanisław Antos (pol.). pl.Wikipedia.org. [dostęp 2011-10-31]. Cytat: Życie prywatne ...syn Włodzimierz Antos...
- ↑ O AIDS, ale nie tylko (pol.). Kurier Polski. nr 206/1986 [dostęp 2011-10-31].
- ↑ Krzysztof Tomasik: Zapomniany prekursor (pol.). Innastrona.pl. [dostęp 2011-10-31].
- ↑ Kornblumenblau (pol.). pl.Wikipedia.org. [dostęp 2011-10-31].
- ↑ Krzysztof Tomasik: Artur Sieroszewski (1966-90) (pol.). Innastrona.pl. [dostęp 2011-10-31].
- ↑ Waldemar Zboralski: Miłość z pogranicza (pol.). Inaczej. nr 9/2001 [dostęp 2011-10-31]. ss. 10 – 13.