Hiacynt (postać mitologiczna)
Hiacynt (z greckiego klasycznego Ὑάκινθος, Hiakyntos), bohater mitologii greckiej, którego kult rozwijał się w czasach kultury mykeńskiej w Amyklaj, mieście leżącym na południowy zachód od Sparty. Znajdował się tam jego tumulus (rodzaj kopca grobowego) u stóp posągu Apolla w temenos (sanktuarium zbudowane wokół grobowca).
Mit
W mitologii greckiej Hiacyntowi przypisywano różnych rodziców. Według jednych przekazów uchodził za syna Klio i króla Sparty Ojbalosa, z kolei według innych jego ojcem był legendarny założyciel Amyklaj król Amyklas.
W mitologii greckiej Hiacynt był pięknym chłopcem i kochankiem boga Apolla, był też obiektem zalotów Zefira. Jeden z mitów opowiada o tym jak Apollo i Hiacynt bawili się rzucając kolejno dyskiem. Hiacynt chcąc zaimponować swemu kochankowi pobiegł aby złapać dysk, lecz został nim uderzony, upadł na ziemię i zmarł. Według innej wersji mitu dysk zboczył ze swego toru lotu za sprawą boga wiatru Zefira, który będąc zazdrosnym, że Hiacynt wybrał Apolla, dmuchnął i zmienił tor lotu dysku, tak by zranić i zabić Hiacynta[1][2]
Kiedy Hiacynt zmarł, Apollo nie pozwolił Hadesowi ubiegać się o chłopca i zabrał jego ciało na Olimp. Z jego przelanej krwi powstał kwiat hiacynt. Według relacji Owidiusza, łzy Apolla poplamiły płatki nowo powstałego kwiatu. Kwiat mitologicznego Hiacynta był utożsamiony z wieloma roślinami (nie tylko z hiacyntami), m.in. z irysami (kosaciec).
Hiacynt był bóstwem opiekuńczym jednego z głównych festiwali Spartan, Hyakinthia, odbywającego się każdego lata i trwającego trzy dni.
Interpretacja
Według klasycznej interpretacji tego mitu jest to metafora śmierci i odradzania natury, podobnie jak ma to miejsce w przypadku mitu o Adonisie.
Hiacynt w sztuce
Postać Hiacynta ukazywana jest w malarstwie w chwili jego śmierci, najczęściej w objęciach Apolla. W ich pobliżu zwykle leży dysk.
.jpg)
Przypisy
Linki zewnętrzne
| |||||||
