Scat

Scat (ang. scat singing wym. sket) – dźwiękonaśladowczy sposób śpiewania, charakteryzujący wokalistykę jazzową, polegający na naśladowaniu odgłosów instrumentów oraz zastąpienia tekstu onomatopejami słowopodobnymi.

Styl

Pomysły na ten styl powstały jeszcze we wczesnych początkach XX wieku, kiedy to rozkwitał jazz, a jego nowoorleańscy muzycy często eksperymentowali z dźwiękiem. Pionierami scatu byli m.in. piosenkarze popularnego w tym czasie stylu ragtime. Również w innych piosenkach, jak np. „Heebie Jeebies” Louisa Armstronga, można zauważyć elementy skatu. Na „śpiewanie bez słów” zwrócono uwagę szczególnie w latach 30., po występach orkiestry Ellingtona i Adelaide Hall udającej instrumenty. Za mistrzynię uznano w latach 40. Ellę Fitzgerald, operującą czystym trójoktawowym głosem.

Koprofagia

Koprofilia przyjmująca formę zjadania kału posiada osobną nazwę – koprofagia. Do 1995 r. jedyne udokumentowane przypadki koprofagii u człowieka były wynikiem schizofrenii lub innych chorób psychicznych. Obecnie wykazano jednak, że występuje ona również u umysłowo zdrowych osób.

Scat a kwestie zdrowotne

Zdaniem lekarzy (prof. Daniel Pomp, prof. Lars Eckmann, dr P.K. Newby) jedzenie własnego stolca nie powinno nieść ze sobą żadnych negatywnych skutków zdrowotnych gdyż wszelkie drobnoustroje jakie mogą się w nim znajdować są już obecne w organizmie. W przypadku spożywania kału innych osób może, ale nie musi dojść do zakażeń pokarmowych. Większość zakażeń pokarmowych jakie w ogóle pojawiają się na świecie ma swoją praprzyczynę w braku higieny w zakresie korzystania z urządzeń sanitarnych.

Inne znaczenia słowa „scat”

W terminologii muzycznej scat oznacza odmianę śpiewu jazzowego polegającą na zastąpieniu tekstu poprzez pozbawione znaczenia wyrazy dźwiękonaśladowcze będące odpowiednikiem solowej partii instrumentalnej. Często ma on charakter improwizacji. Polską przedstawicielką nurtu muzyki scat jest Urszula Dudziak.