Anna Grodzka
Anna Grodzka | |
Anna Grodzka | |
Urodzona | 16 marca 1954 r. Otwock |
Zawód | działaczka społeczna, posłanka |
Anna Grodzka, pierwsza otwarcie biseksualna[1] oraz pierwsza otwarcie mówiąca o swej transpłciowej przeszłości parlamentarzystka w Polsce, urodzona 16 marca 1954 roku[2] w Otwocku jako Krzysztof Bogdan Bęgowski.
Anna Grodzka była wiceprzewodniczącą klubu poselskiego Twojego Ruchu (wcześniej Ruch Palikota).[3] Wiceprzewodniczącą Sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu. Wiceprzewodniczącą Parlamentarnej Grupy Kobiet. Członkinią sejmowej Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka.[4] Współzałożycielką i drugą prezeską fundacji Trans-Fuzja, działaczką na rzecz równouprawnienia osób transseksualnych, transwestytycznych, transgenderowych, jak i innych wychodzących poza sztywne normy płciowe.[5] Jest inicjatorką i przewodniczącą Parlamentarnego Zespołu Zrównoważonego Rozwoju Społecznego – „Społeczeństwo FAIR”.[6] W czerwcu 2014 roku przeszła do Partii Zieloni, z której odeszła 23 czerwca 2015 roku.
W 2015 roku Anna Grodzka zarejestrowała komitet wyborczy w wyborach prezydenckich, jednak ze względu na nieuzyskanie 100 tysięcy podpisów, które umożliwiłyby start w wyborach była zmuszona zrezygnować.
W wyborach parlamentarnych w 2015 roku, Anna Grodzka nie kandydowała.
W listopadzie 2013 roku nakładem wydawnictwa W.A.B. ukazała się biografia Anny Grodzkiej zatytułowana „Mam na imię Ania”.[7]
Życiorys
Działalność zawodowa i społeczna
Anna Grodzka jest absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego, psycholożką (specjalności: psychologia kliniczna) i trenerką antydyskryminacyjną. Współprowadzi grupy wsparcia dla osób transpłciowych. Jest producentką filmową, przez 10 lat produkowała filmy i seriale dla Telewizji Polskiej. Prowadziła działalność wydawniczą, reklamową i poligraficzną. Przez większość życia angażowała się w pracę społeczną i działalność polityczną lewicy, głównie w ZSP, SDRP, SLD. Przez dwa lata pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Komisji Dialogu Społecznego ds. Równego Traktowania przy Prezydencie m.st. Warszawy.[5]
Po raz pierwszy publicznie mówiła o transseksualności wiosną 2008 r. w programie „Pytanie na śniadanie”.[1] W lutym 2008 r. wraz z czwórką przyjaciół założyła fundację Trans-Fuzja, która została zarejestrowana w KRS w lipcu 2008 r. Po pół roku została jej drugą prezeską.[8]
W 2011 roku Anna Grodzka objęła funkcję wiceprzewodniczącej klubu poselskiego Ruchu Palikota, wiceprzewodniczącej Sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu, wiceprzewodniczącej Parlamentarnej Grupy Kobiet, a także członkini sejmowej Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka.
1 marca 2012 roku, Anna Grodzka otrzymała Okulary równości w kategorii „Prawa mniejszości i przeciwdziałanie dyskryminacji ze względu na wiek, rasę, pochodzenie etniczne, religię, wiarę lub jej brak, niepełnosprawność albo orientację seksualną” za „osobistą odwagę w przełamywaniu tabu oraz stworzenie fundacji Trans-Fuzja i konsekwentne działania na rzecz osób transpłciowych w Polsce i Europie”.[9]
29 czerwca Anna Grodzka poprowadziła Gay Pride Parade w Dublinie. Był to pierwszy raz w 30-letniej historii parady gdy prestiżowy tytuł Grand Marshall (Wielkiego Marszałka) otrzymała osoba niebędąca Irlandczykiem. Organizatorzy poinformowali, że ten wybór był podyktowany dużymi zasługami polskiej posłanki na rzecz osób LGBT.[10]
Korekta płci
Anna Grodzka jak sama twierdzi, o tym, że „urodziła się w nieprawidłowym ciele”, zdała sobie sprawę, mając 11 lat. Wtedy też nadała sobie imię Ania. Przez całe lata próbowała przystosować się do życia wbrew sobie.[1] W okresie szkolnym była przez pewien czas zakochana w dziewczynie, potem w chłopcu, a później znów w koleżance z niższej klasy. Ten ostatni związek zakończył się ślubem. W 1984 r. urodził się syn.[11]Kiedy związek zaczął się rozpadać, doszło do rozwodu w 2007 r., gdy syn był już pełnoletni. Wtedy też Anna Grodzka podjęła decyzję o korekcie płci. Syn w pełni zaakceptował ten krok. Rozpoczynając urzędowe starania o korektę płci, dowiedziała się, że została adoptowana.[1][2]
Operację korekty płci (usunięcie jąder i prącia, uformowanie pochwy) przeszła w klinice w Bangkoku.[12] W 2010 roku jej proces zmiany płci zakończył się urzędowym stwierdzeniem tego faktu i uzyskaniem nowego dowodu osobistego. Cały proces został przedstawiony w filmie dokumentalnym Trans-akcja wyprodukowanym przez HBO w 2010 r.[13]
Anna Grodzka jest pierwszą parlamentarzystką w Polsce otwarcie mówiącą o swej transpłciowej przeszłości i trzecią na świecie. Pierwszą była nowozelandzka polityczka i działaczka społeczna Georgina Beyer, która po operacji korekty płci w 1984 r. zasiadała w parlamencie Nowej Zelandii w latach od 1999 do 2007 r. z ramienia Partii Pracy. Drugą taką osobą był Vladimir Luxuria, który czuł się kobietą, lecz nigdy nie przeszedł operacji korekty płci, choć był bliski takiej decyzji. W 2006 r. został wybrany do Izby Deputowanych i sprawował swoją funkcję do 2008 r.[11][14]
Działalność polityczna Anny Grodzkiej
Decyzja o kandydowaniu w wyborach 2011
Anna Grodzka kandydowała w wyborach parlamentarnych w Polsce w 2011 r. jako kandydatka nr 1. do Sejmu RP na liście Ruchu Palikota w okręgu krakowskim (okręg wyborczy nr 13). Anna Grodzka jest pierwszą w historii Polski osobą otwarcie mówiącą o swej transpłciowej przeszłości, która wystartowała w wyborach do Sejmu. Jak sama stwierdza na swojej stronie, zdecydowała się kandydować po to, aby oswajać ludzi z transpłciowością, a także dlatego, że dotychczas partie głównego nurtu wykluczały takie osoby z debaty politycznej i ignorowały je.[5][15]
W poniedziałek, 19 września 2011 r., w czasie partyjnego zebrania w SLD, Annę Grodzką poinformowano, że z powodu wpisania jej na listę kandydatów Ruchu Palikota została usunięta z partii.[11]
Program wyborczy
Program wyborczy Anny Grodzkiej:[16]
- zrównanie praw osób LGBT i osób heteroseksualnych,
- rozdział kościoła od państwa i zaprzestanie finansowania związków wyznaniowych ze środków publicznych,
- równe szanse dla kobiet,
- poprawa dostępności żłobków i przedszkoli,
- podniesienie płacy minimalnej i wyeliminowanie umów śmieciowych,
- zaprzestanie finansowania działalności partii politycznych z budżetu państwa.
Wynik wyborów
W wyborach do Sejmu w 2011 roku zdobyła mandat poselski, uzyskując 19 451 głosów[17] co stanowi 43,15% głosów oddanych na listę w tym okręgu.[18]
Obwód | Liczba głosów |
---|---|
miasto npp Kraków | 13881 |
powiat krakowski | 3167 |
powiat olkuski | 1864 |
powiat miechowski | 539 |
Razem | 19451 |
Biuro poselskie Anny Grodzkiej
Biuro poselskie Anny Grodzkiej zostało oficjalnie otwarte 24 lutego 2012 roku w Krakowie przy ulicy Brackiej 15.[19]
Biuro poselskie mieściło się w tej samej kamienicy co biuro poselskie posła Andrzeja Dudy z PiS, który jak sam przyznał prosił posłankę Grodzką, żeby zdjęła tęczową flagę wywieszoną w oknie biura poselskiego na co Anna Grodzka się nie zgodziła.[20]
Działalność Anny Grodzkiej po wyborze na posłankę
Anna Grodzka jako posłanka angażuje się w tematykę niwelowania różnic społecznych w ramach powołanego przez nią zespołu parlamentarnego zrównoważonego rozwoju Społeczeństwo Fair. Brała udział w pracach nad projektem o mowie nienawiści oraz nad dużą nowelizacją w prawie pracy. Zajmuje się też projektem dwuletniego moratorium przeciwko eksmisjom na bruk.[21]
Kazimiera Szczuka nominowała Annę Grodzką do Nagrody Radia Tok FM.[22]
10 października 2012 r. Anna Grodzka zainicjowała powstanie Parlamentarnego Zespołu Zrównoważonego Rozwoju Społecznego – „Społeczeństwo FAIR”, którego założeniem jest propagowanie inicjatyw i ruchów społecznych, których celem jest ochrona takich wartości jak: wolności osobiste, praworządność, równość szans, różnorodność i solidarność społeczna, a także solidarność pomiędzy pracodawcami i pracownikami, państwami i narodami.[6][21]
Anna Grodzka jest przeciwniczką polityki cięć i neoliberalnych poglądów na gospodarkę. Jest również zwolenniczką abonamentu radiowo-telewizyjnego i finansowania mediów publicznych bez udziału polityków. W kwestii podniesienia wieku emerytalnego odmiennie od większości posłów Ruchu Palikota zagłosowała przeciwko tym zmianom.[23]
Anna Grodzka jest współautorką projektów ustawy o uzgadnianiu płci, w których zawarte zostały udogodnienia związane z procesem korekty płci u osób transseksualnych i interseksualnych. Pierwszy z nich został złożony 9 maja 2012 r.[24] lecz w wyniku działań komisji ustawodawczej został uznany za niekonstytucyjny i nie nadano mu numeru druku. Drugi projekt został złożony 3 stycznia 2013 r.[25] Projektowi nadano numer druku 1469.
Kandydatura Anny Grodzkiej na stanowisko wicemarszałkini sejmu
23 stycznia 2013 r. Super Express ujawnił, że wicemarszałkowie sejmu otrzymali nagrody pieniężne w wysokości 40 tysięcy złotych. W reakcji na te informacje 24 stycznia koło poselskie Ruchu Palikota postanowiło wycofać poparcie dla wicemarszałkini Nowickiej. 31 stycznia Janusz Palikot ogłosił, że Anna Grodzka jest kandydatką na stanowisko wicemarszałkini sejmu, a zainteresowana potwierdziła wolę kandydowania.[26] Wywołało to liczne komentarze w prasie. W tygodniu poprzedzającym głosowanie nad wnioskami mającymi doprowadzić do zmiany marszałka, wizerunek Anny Grodzkiej znalazł się na okładkach 4 tygodników (Newsweek, Wprost, Angora oraz Fakty i Mity). Anna Grodzka była również gościem licznych programów telewizyjnych.
4 lutego 2013 r. złożono wnioski o odwołanie Wandy Nowickiej ze stanowiska wicemarszałkini Sejmu[27] oraz o powołanie Anny Grodzkiej na stanowisko wicemarszałkini Sejmu”[28].
Anna Grodzka zapowiedziała, że jeśli zostanie wybrana, zamierza wykorzystać status wicemarszałkini do podkreślenia wartości, jakie uważa za najważniejsze, czyli: sprawiedliwość, solidarność, różnorodność, równość, równość szans. Wyraziła również przekonanie, że marszałkowie Sejmu nie powinni otrzymywać premii za pracę, a wynagrodzenie parlamentarzystów „jest wystarczające”.[30]
Klub PO postanowił zagłosować przeciwko wnioskowi o odwołanie Wandy Nowickiej. Nieoficjalnie politycy tej formacji przyznawali, że wspólnie z SLD nie chcą dopuścić do niewygodnego dla nich głosowania nad wyborem na tę funkcję Anny Grodzkiej.[31] Pretekstem do tego była troska o godność obu posłanek.[32]
W trakcie 33. posiedzenia sejmu 8 lutego 2013 r. głosami PO, PSL i SLD odrzucono wniosek o odwołanie Wandy Nowickiej z funkcji wicemarszałkini.[33] Wbrew wcześniejszym zapowiedziom złożonym w ramach spotkania koła poselskiego Wanda Nowicka postanowiła nie zrzekać się funkcji wicemarszałkini.[34]
W lutym i marcu 2013 r. nazwisko Anny Grodzkiej pojawiło się w sondażach zaufania do polityków przeprowadzonych przez CBOS.
miesiąc | Zaufanie | Nieufność | Obojętność | Nieznajomość |
---|---|---|---|---|
luty 2013[35] | 15% | 30% | 23% | 27% |
marzec 2013[36] | 16% | 34% | 24% | 22% |
Koordynowanie prac zespołów programowych Europa+
4 kwietnia Annie Grodzkiej powierzono koordynowanie prac zespołów programowych Europy Plus działających w obszarach m.in. walki z bezrobociem i wykluczeniem. Celem jest opracowanie pełnego programu wyborczego Europa+.[37]
Anna Grodzka na okładkach pism
Wizerunek Anny Grodzkiej znalazł się na okładkach gazet i czasopism:
- Fakt, 13 października 2011, nr 239
- Wprost, 17-23 października 2011, nr 42 (1497)
- Przekrój, 17-23 października 2011, nr 42 (3460)
- Replika, listopad-grudzień 2011, nr 34
- Wprost, 14 lipca 2012, nr 29 (1535)
- Fakty i Mity, 4 stycznia 2012, nr 51-52 (616-617)
- Gazeta Wyborcza, 17-18 marca 2012, nr 65 (7490)
- Gazeta Polska, 4 lipca 2012, nr 27 (987)
- Super Express, 2 lutego 2013
- Newsweek, 4-10 lutego 2013, nr 6/2013
- Wprost, 4-10 lutego 2013, nr 6/2013 (1563)
- Angora, 4-10 lutego 2013, nr 6 (1182)
- Fakty i Mity, 14 lutego 2013, nr 6 (675)
Ataki medialne na Annę Grodzką
Artykuł „Gazety Polskiej”
3 lipca powiązana z PiS „Gazeta Polska” opublikowała tekst, w którym autorka pomawia Annę Grodzką o związki z władzami PRL. Zasugerowała również jakoby Anna Grodzka przeszła „długotrwałe polityczne szkolenie wojskowe” i szefowała „ważnym przedsięwzięciom gospodarczym w czasach Polski Ludowej”. Dowodem potwierdzającym doniesienia autorki miał być jej zdaniem brak dowodów na współpracę w postępowaniu lustracyjnym IPN.[38]
Inne artykuły autorki tekstu były wielokrotnie przedmiotem spraw sądowych. Sądy nakazywały przeproszenie pomówionych osób, zadośćuczynienia finansowe i zwrot kosztów procesów. Zasadność jednego z tych orzeczeń potwierdził Europejski Trybunał Praw Człowieka.[38]
Wypowiedzi Krystyny Pawłowicz
Krystyna Pawłowicz w trakcie spotkania z czytelnikami „Gazety Polskiej” zaatakowała słownie Annę Grodzką, wyszydzając ją i posuwając się do konfabulacji na temat ich wymiany zdań, jaka miała miejsce przy okazji pewnego wywiadu radiowego.[39]
W reakcji na to wydarzenie ludzie nauki napisali list otwarty potępiający zachowanie posłanki.[40]
4 kwietnia 2013 r. Komisja Etyki Poselskiej ukarała posłankę Pawłowicz naganą za jej wypowiedzi o osobach homoseksualnych i pani posłance Annie Grodzkiej, naruszające art. 6. Zasad etyki poselskiej.
Wypowiedź radnej SLD z Rzeszowa
Rzeszowska radna SLD w ramach portalu społecznościowego kpiąco dopytywała się o „żonę pana/pani Grodzkiego/Grodzkiej”.[41]
Mistyfikacja antysemickich blogerów
Jedna z prawicowych stron internetowych odwołująca się do haseł antysemickich opublikowała zdjęcia osoby w pewnym stopniu podobnej do posłanki Grodzkiej. Osoba ta flirtując z użytkownikami jednego z popularnych czatów erotycznych, miała się obnażać przed kamerą internetową.[42]
Cytaty
Wypowiedzi o Annie Grodzkiej
Wypowiedzi Anny Grodzkiej
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Magdalena Pocheć. Transowy coming out : Wywiad z Anną Grodzką. Replika. Dwumiesięcznik społeczno-kulturalny LGBTQ, 18/2009, s. 6–7 (2009), Warszawa: Stowarzyszenie Kampania Przeciw Homofobii, ISSN 1896-3617 (pol.).
- ↑ 2,0 2,1 Piotr Pacewicz: Skazana na płeć (pol.). gazeta.pl, 2010-04-12. [dostęp 2011-10-11].
- ↑ Klub Ruchu Palikota wybrał władze (pol.). wyborcza.pl, 2011-10-25. [dostęp 2011-10-25].
- ↑ Strona sejmowa posła VII kadencji (pol.). sejm.gov.pl. [dostęp 2012-02-28].
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Anna Grodzka (pol.). annagrodzka.info. [dostęp 2011-10-11].
- ↑ 6,0 6,1 Parlamentarny Zespół Zrównoważonego Rozwoju Społecznego - "Społeczeństwo FAIR" (pol.). sejm.gov.pl. [dostęp 2013-06-08].
- ↑ „Mam na imię Ania”
- ↑ KRS 0000309669 TRANSFUZJA FUNDACJA NA RZECZ OSÓB TRANSPŁCIOWYCH (pol.). krs-online.com.pl, 2010-12-15. [dostęp 2011-10-22].
- ↑ "Okulary równości" przyznane. Nagrodzeni Grodzka, Czubaszek i Ikonowicz (pol.). tokfm.pl, 2012-03-01. [dostęp 2012-03-02].
- ↑ Piotr Gawlik: Anna Grodzka na czele Dublin Pride (pol.). homiki.pl, 2013-07-04. [dostęp 2013-07-04].
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Leszek Konarski. Krakowski test tolerancji. Przegląd, 39/2011 (pol.). [dostęp 2011-10-11].
- ↑ Krystyna Pytlakowska: Anna Grodzka wychodzi z szafy (pol.). polki.pl. [dostęp 2013-06-08].
- ↑ Trans-akcja (pol.). hbo.pl. [dostęp 2011-10-11].
- ↑ Ewa Siedlecka: Jedyna transpłciowa parlamentarzystka na świecie (pol.). wyborcza.pl, 2011-10-11. [dostęp 2011-10-11].
- ↑ md: Grodzka kandyduje, bo „ludzie mają dość” (pol.). innastrona.pl, 2011-08-19. [dostęp 2011-08-21].
- ↑ Program (pol.). annagrodzka.info. [dostęp 2011-10-10].
- ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wwyborczej z dnia 11 października 2011 r. o wynikach wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 9 października 2011 r. (wyciąg) (pol.). [dostęp 2011-10-15].
- ↑ 18,0 18,1 Wybory 2011 – Wyniki kandydata w obwodach (pol.). [dostęp 2011-10-10].
- ↑ Otwarcie Biura Poselskiego Anny Grodzkiej w Krakowie (pol.). ruchpalikota.pl. [dostęp 2012-02-28].
- ↑ Biura poselskie niezgody. Grodzka i PiS w jednej klatce
- ↑ 21,0 21,1 Joanna Podgórska: Rozmowa z Anną Grodzką, posłanką Ruchu Palikota : Czasem mam dość (pol.). polityka.pl, 2013-01-08. [dostęp 2013-01-26].
- ↑ Nominacje do Nagrody Radia TOK FM: Grodzka, Balcerowicz, internauci walczący z ACTA, Maciej Stuhr. I... (pol.). m.wiadomosci.gazeta.pl, 2013-01-08. [dostęp 2013-01-26].
- ↑ Małgorzata Borkowska. Grodzka trans-formuje Polskę. Fakty i Mity, 6 (675). S. 8, 25, ISSN 1509-460X (pol.).
- ↑ Projekt ustawy o uzgodnieniu płci (pol.). orka.sejm.gov.pl, 2012-05-09. [dostęp 2012-06-16].
- ↑ Projekt ustawy o uzgadnianiu płci (pol.). orka.sejm.gov.pl, 2013-01-03. [dostęp 2013-02-06].
- ↑ Anna Grodzka oficjalnie kandydatką Ruchu Palikota na wicemarszałka Sejmu (pol.). wyborcza.pl, 2013-01-31. [dostęp 2013-02-08].
- ↑ Druk nr 1069: Wniosek o odwołanie Pani Posłanki Wandy Nowickiej ze stanowiska Wicemarszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (pol.). orka.sejm.gov.pl, 2013-02-04 [błędnie datowany na 2013-01-02]. [dostęp 2013-02-08].
- ↑ Druk nr 1070: Wniosek o powołanie Pani Posłanki Anny Grodzkiej na stanowisko Wicemarszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej (pol.). orka.sejm.gov.pl, 2013-02-04 [błędnie datowany na 2013-01-02]. [dostęp 2013-02-08].
- ↑ Renata Grochal: Grodzka: Robię swoje [ROZMOWA TYGODNIA] (pol.). wyborcza.pl, 2013-02-04. [dostęp 2013-02-08].
- ↑ Wicemarszałkini Anna Grodzka? Tusk: Nie widzę problemu (pol.). wyborcza.pl, 2013-02-01. [dostęp 2013-02-08].
- ↑ Renata Grochal: Politycy PO przyznają nieoficjalnie: Nie chcemy dopuścić do głosowania nad kandydaturą Anny Grodzkiej (pol.). wyborcza.pl, 2013-02-06. [dostęp 2013-02-08].
- ↑ 32,0 32,1 Tomasz Lis: Fałszywi obrońcy Anny Grodzkiej (pol.). tomaszlis.mobile.natemat.pl, 2013-02-07. [dostęp 2013-02-08].
- ↑ Głosowanie nr 12 - posiedzenie 33. Dnia 08-02-2013 godz. 09:32:04 (pol.). sejm.gov.pl, 2013-02-08. [dostęp 2013-02-08].
- ↑ Zdziwiony Biedroń o Nowickiej: Wanda obiecała, że zrezygnuje (pol.). wiadomosci.gazeta.pl, 2013-02-08. [dostęp 2013-02-08].
- ↑ Agnieszka Cybulska: Zaufanie do polityków w lutym (pol.). badanie.cbos.pl, 2013-02-18.
- ↑ Agnieszka Cybulska: Zaufanie do polityków w marcu (pol.). badanie.cbos.pl, 2013-03-28.
- ↑ Posłanka Anna Grodzka przygotowuje program Europy Plus (pol.). gazeta.pl, 2013-04-04. [dostęp 2013-06-08].
- ↑ 38,0 38,1 Anna Wittenberg: Dorota Kania tropi ślady Anny Grodzkiej w PRL. Lustratorka na usługach prawicy czy napiętnowana dziennikarka? (pol.). natemat.pl, 2012-07-04. [dostęp 2013-04-01].
- ↑ Michał Mańkowski: Pawłowicz szydzi z Anny Grodzkiej przed czytelnikami "Gazety Polskiej" (pol.). natemat.pl, 2013-01-29. [dostęp 2013-04-01].
- ↑ List otwarty pracowników naukowych w sprawie wypowiedzi prof. dr hab. Krystyny Pawłowicz (pol.). natemat.pl. [dostęp 2013-04-01].
- ↑ Tomasz Baliszewski: "Czy ktoś zna żonę pana/pani Grodzkiego/Grodzkiej?" – pyta radna SLD (pol.). natemat.pl, 2013-02-08. [dostęp 2013-04-01].
- ↑ Jakub Noch: "Lubieżny poseł Grodzki" rozchodzi się w internecie. Anna Grodzka zapowiada pozwanie autorów mistyfikacji (pol.). natemat.pl, 2013-03-29. [dostęp 2013-04-01].
- ↑ To nie moje ciało (pol.). kobiecyporadnik.pl. [dostęp 2011-10-16].