2
edycje
Religie a homoseksualność: Różnice pomiędzy wersjami
m
→Buddyzm Chán (Chiny)
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m (Wycofano edycje anonimowego użytkownika) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
== Homoseksualność jako element religii == | == Homoseksualność jako element religii == | ||
=== Buddyzm === | === Buddyzm === | ||
==== Buddyzm | ==== Buddyzm (Japonia) ==== | ||
[[Plik:Enso2.png|thumb|Ensō – symbol Zen]] | [[Plik:Enso2.png|thumb|Ensō – symbol Zen]] | ||
Zen (禪) to odmiana buddyzmu wywodząca się z buddyzmu mahajany, kładąca nacisk na doskonalenie duchowe i praktyki medytacyjne zmierzające do doznania wewnętrznego oświecenia. W wielu pismach buddyjskich odnaleźć można ślady nurtów traktujących homoseksualność jako świętość i drogę jaką powinni podążać mnisi.<ref name="Endsjo">{{Cytuj książkę | nazwisko = Endsjø | imię = Dag Øistein | tytuł = [[Seks a religia (książka)|Seks a religia. Od balu dziewic po święty homoseksualizm]] | data = 2011 | wydawca = [[Czarna Owca]] | miejsce = Warszawa | isbn = 978-83-7554-349-0 | strony = 186–287 | język = pl}}</ref>{{Rp|190–192}} | Zen (禪) to odmiana buddyzmu wywodząca się z buddyzmu mahajany, kładąca nacisk na doskonalenie duchowe i praktyki medytacyjne zmierzające do doznania wewnętrznego oświecenia. Buddyzm Zen i wszelkie jego odmiany nie podnoszą kwestii homoseksualizmu. | ||
W wielu pismach sekt buddyjskich odnaleźć można ślady nurtów traktujących homoseksualność jako świętość i drogę jaką powinni podążać mnisi.<ref name="Endsjo">{{Cytuj książkę | nazwisko = Endsjø | imię = Dag Øistein | tytuł = [[Seks a religia (książka)|Seks a religia. Od balu dziewic po święty homoseksualizm]] | data = 2011 | wydawca = [[Czarna Owca]] | miejsce = Warszawa | isbn = 978-83-7554-349-0 | strony = 186–287 | język = pl}}</ref>{{Rp|190–192}} | |||
Znana jest m.in. „Księga Kōbō Daishiego” (''Kōbō Daishi ikkan no sho'') z 1598 r. autorstwa Mitsuo Sadatomo. Tytułowy bohater to założyciel buddyjskiej sekty Shingon, mnich Kūkai (空海) znany później pod imieniem Kōbō Daishi (弘法大師). W tekście tym duch Kūkai ukazuje się Mitsuo po 16 dniach samotnej medytacji. Udziela mu szczegółowych instrukcji w zakresie rozpoznawania sygnałów seksualnych wysyłanych przez młodszych mnichów, stwierdzenia czy młodszy mnich jest już gotów do współżycia, budowania podniecenia, a także udziela konkretnych rad w zakresie [[Seks analny|seksu analnego]].<ref name="Schalow">{{Cytuj książkę | imię r = Paul Gordon | nazwisko r = Schalow | rozdział = Kūkai and the Tradition of Male Love in Japanese Buddhism| nazwisko = Cabezón | imię = J.I. | tytuł = Buddhism, sexuality, and gender | rok = 1992 | wydawca = State University of New York Press | miejsce = Nowy Jork | isbn = 9780791407585 | strony = 215–230 | url = http://books.google.pl/books?id=IyI_SSNXaVsC&hl=pl&pg=PA215 | język = en}}</ref>{{Rp|215–216}} | Znana jest m.in. „Księga Kōbō Daishiego” (''Kōbō Daishi ikkan no sho'') z 1598 r. autorstwa Mitsuo Sadatomo. Tytułowy bohater to założyciel buddyjskiej sekty Shingon, mnich Kūkai (空海) znany później pod imieniem Kōbō Daishi (弘法大師). W tekście tym duch Kūkai ukazuje się Mitsuo po 16 dniach samotnej medytacji. Udziela mu szczegółowych instrukcji w zakresie rozpoznawania sygnałów seksualnych wysyłanych przez młodszych mnichów, stwierdzenia czy młodszy mnich jest już gotów do współżycia, budowania podniecenia, a także udziela konkretnych rad w zakresie [[Seks analny|seksu analnego]].<ref name="Schalow">{{Cytuj książkę | imię r = Paul Gordon | nazwisko r = Schalow | rozdział = Kūkai and the Tradition of Male Love in Japanese Buddhism| nazwisko = Cabezón | imię = J.I. | tytuł = Buddhism, sexuality, and gender | rok = 1992 | wydawca = State University of New York Press | miejsce = Nowy Jork | isbn = 9780791407585 | strony = 215–230 | url = http://books.google.pl/books?id=IyI_SSNXaVsC&hl=pl&pg=PA215 | język = en}}</ref>{{Rp|215–216}} | ||
| Linia 17: | Linia 19: | ||
Kolejnym znanym tekstem jest „Zwierciadło męskiej miłości” autorstwa Ihara Saikaku z 1684 r.<ref name="Endsjo" />{{Rp|191}} lub 1687 r.<ref name="Schalow" />{{Rp|220}} W dziele tym po raz kolejny znajdują się odniesienia do Kōbō Daishiego. Są tam także powiązania homoseksualizmu z shintoizmem.<ref name="Wawrytko">{{Cytuj książkę | imię r = Sandra A. | nazwisko r = Wawrytko | rozdział = Homosexuality and Chinese and Japanese religions | nazwisko = Swidler | imię = A. | tytuł = Homosexuality and world religions | rok = 1993 | wydawca = Trinity Press International | isbn = 978-156338051-8 | język = en}}</ref>{{Rp|223}} | Kolejnym znanym tekstem jest „Zwierciadło męskiej miłości” autorstwa Ihara Saikaku z 1684 r.<ref name="Endsjo" />{{Rp|191}} lub 1687 r.<ref name="Schalow" />{{Rp|220}} W dziele tym po raz kolejny znajdują się odniesienia do Kōbō Daishiego. Są tam także powiązania homoseksualizmu z shintoizmem.<ref name="Wawrytko">{{Cytuj książkę | imię r = Sandra A. | nazwisko r = Wawrytko | rozdział = Homosexuality and Chinese and Japanese religions | nazwisko = Swidler | imię = A. | tytuł = Homosexuality and world religions | rok = 1993 | wydawca = Trinity Press International | isbn = 978-156338051-8 | język = en}}</ref>{{Rp|223}} | ||
Teksty buddyjskie poruszające kwestie homoseksualizmu i sakralizujące go pochodzą z buddyzmu Wadżrajany który nie ma związku z japońskim Buddyzmem Zen będącym buddyzmem Mahajany. | |||
==== Buddyzm Chán (Chiny) ==== | ==== Buddyzm Chán (Chiny) ==== | ||
Buddyzm Chán (禪) jest jedną z najważniejszych szkół chińskiego buddyzmu, założoną w VI wieku przez Bodhidharmę. W kulturze | Buddyzm Chán (禪) jest jedną z najważniejszych szkół chińskiego buddyzmu, założoną w VI wieku przez Bodhidharmę. W kulturze świeckiej męski homoseksualizm akceptowany był na szczytach hierarchii społecznej. Chiński cesarz Wendi pod wpływem snu o wioślarzu przeprawiającego go do „Wiecznej Krainy” wziął sobie wioślarza za kochanka. Cesarz Wudi (武帝) (156 p.n.e.–87 p.n.e.) z dynastii Han został pochowany ze swoim kochankiem pomimo tego, że obaj byli żonaci.<ref name="Endsjo" />{{Rp|193}}<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Crompton | imię = Louis | tytuł = Homosexuality and civilization | wydawca = Harvard University Press | rok = 2006 | strony = 220 | isbn = 978-067402233-1 | url = http://books.google.com/books?id=TfBYd9xVaXcC&pg=PA220 | język = en}}</ref> | ||
=== Wierzenia i kultura starożytnej Grecji === | === Wierzenia i kultura starożytnej Grecji === | ||
| Linia 50: | Linia 54: | ||
=== Akceptacja dla homoseksualności w odłamach chrześcijaństwa === | === Akceptacja dla homoseksualności w odłamach chrześcijaństwa === | ||
{{Sekcja stub}} | {{Sekcja stub}} | ||
Pośród wielu odłamów chrześcijaństwa w | Pośród wielu odłamów chrześcijaństwa w wielu z nich takich jak Reformowany Kościół Katolicki w Polsce (Ecumenical Catholic Communion), Kościoły starokatolickie Unii Utrechckiej (poza Kościołem Polskokatolickim), Kościół Anglikański (Episkopalny), Kościoły ewangelickie (reformowane i luterańskie), oraz wśród wielu tzw "wolnych" kościołów można spotkać się z akceptacją dla homoseksualności, błogosławieniem związków osób tej samej płci oraz dopuszczeniem jawnych homoseksualistów do święceń (ordynacji). Problemem jest interpretacja fragmentów Biblii które mogą nawiązywać do homoseksualizmu, a nie muszą. (np. grzech sodomski u wielu konserwatywnych chrześcijan polega na uprawianiu homoseksualnego seksu, podczas gdy bardziej otwarte kościoły stwierdzają, że grzech sodomitów polegał na próbie gwałtu, nie ważne czy homo, bi, czy heteroseksualnego). | ||
=== Satanizm === | === Satanizm === | ||
| Linia 79: | Linia 83: | ||
22 lipca 1992 r. Kongregacja Nauki Wiary, której prefektem wówczas był Joseph Ratzinger, ogłosiła dokument, w którym zaaprobowała dyskryminację ze względu na orientację seksualną, odróżniając ją od innych form dyskryminacji takich jak rasowa czy etniczna.<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/documents/rc_con_cfaith_doc_19920724_homosexual-persons_pl.html | tytuł = Uwagi dotyczące odpowiedzi na propozycje ustaw o niedyskryminacji osób homoseksualnych | data dostępu = 2011-11-11 | opublikowany = vatican.va | język = pl}}</ref> | 22 lipca 1992 r. Kongregacja Nauki Wiary, której prefektem wówczas był Joseph Ratzinger, ogłosiła dokument, w którym zaaprobowała dyskryminację ze względu na orientację seksualną, odróżniając ją od innych form dyskryminacji takich jak rasowa czy etniczna.<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/documents/rc_con_cfaith_doc_19920724_homosexual-persons_pl.html | tytuł = Uwagi dotyczące odpowiedzi na propozycje ustaw o niedyskryminacji osób homoseksualnych | data dostępu = 2011-11-11 | opublikowany = vatican.va | język = pl}}</ref> | ||
=== Islam === | |||
Koran, uznawany przez muzułmanów jako święta księga islamu, wypowiada się co do czynów homoseksualnych w surze al-Araf (Wzniesione krawędzie) (7,79) oraz w surze asz-Szuara (Poeci) (26,166), nawiązując do opowiadania o Sodomie. Hadisy, czyli świadectwa opinii proroka Mahometa jeszcze bardziej ostro wypowiadają się w tej kwestii (Zabij tego który to czyni, a także tego, któremu to czynią) zabraniając zarówno liwat, stosunków seksualnych między mężczyznami, jak i sihak, stosunków lesbijskich. Islamskie szkoły prawa różniły się głównie co do kary, jaką powinni ponosić homoseksualiści oraz sposobu dowodzenia winy. Historycznie w krajach islamskich homoseksualizm był czasem tolerowany, czemu sprzyjała poligamia. W wielu jednak, w których islam jest religią państwową za homoseksualizm nadal grozi kara śmierci: w Iranie, Arabii Saudyjskiej, Mauretanii, Sudanie i Jemenie. Przykładem jest egzekucja irańskich nastolatków-gejów, Mahmuda Asgariego i Ajaza Marhoniego, dokonana w 2005 roku przez irańskich fundamentalistów. W innych państwach przepisy są łagodniejsze, co zazwyczaj oznacza wieloletnie więzienie. Również lesbijki bywały prześladowane – historyk at-Tabari opisuje przypadek ukarania śmiercią pary lesbijek uprawiających seks w haremie kalifa al-Hadiego. | |||
Z drugiej zaś strony prawa te nie zawsze są ściśle egzekwowane. W egipskiej oazie Siwa do 1928 roku (potajemnie do początku lat 50. XX wieku) praktykowane były małżeństwa między mężczyznami[80], co było jednak pewnym regionalnym wyjątkiem. W krajach zachodnich w diasporze muzułmańskiej istnieją organizacje homoseksualistów-muzułmanów (Queer Jihad, Al-Fatiha), uważane jednak przez współwyznawców za apostatów. Oprócz tego w nielicznych krajach muzułmańskich istnieją organizacje LGBT (Indonezja, Turcja, Liban, Sierra Leone, Bangladesz). | |||
{{Przypisy|2}} | {{Przypisy|2}} | ||
[[Kategoria:Związki wyznaniowe|!]] | [[Kategoria:Związki wyznaniowe|!]] | ||