28
edycji
Kim Lee: Różnice pomiędzy wersjami
m
brak opisu edycji
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
mNie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 219: | Linia 219: | ||
* "''"KIM raz jest mężczyzną w projekcji wideo, raz barwną drug queen w otulinie swojej fascynującej garderoby na scenie -przechodzi z roli w rolę ale za każdym razem mówi prawdę o sobie, opowiada swoją historię. Oswaja nas. Zbliża się, pozwala się poznać. Bezpruderyjnie odsłania się, odkrywa. Rozbraja spokojem ciekawej narracji. Dowcipem, dystansem. Naturalnym, swobodnym zachowaniem. Zyskuje natychmiast sympatię, wzbudza zainteresowanie. Bawiąc nas piosenkami charakteryzuje siebie. Podbija serca widzów wdziękiem, niezwykłością kostiumów, kiczem występów, które bardzo się wszystkim podobają. Bo zdumiewa ta hiper nienaturalna mega naturalność. Gruby kokon szczelnego kostiumu, który chroni delikatną naturę wrażliwej tożsamości. Odwracający uwagę zewnętrzną formą od trudnej wewnętrznej treści. Wyzywającej. Sprawdzającej. Czekającej na reakcję."''" ("Okiem widza", recezja KIM.TR, listopad 2016). | * "''"KIM raz jest mężczyzną w projekcji wideo, raz barwną drug queen w otulinie swojej fascynującej garderoby na scenie -przechodzi z roli w rolę ale za każdym razem mówi prawdę o sobie, opowiada swoją historię. Oswaja nas. Zbliża się, pozwala się poznać. Bezpruderyjnie odsłania się, odkrywa. Rozbraja spokojem ciekawej narracji. Dowcipem, dystansem. Naturalnym, swobodnym zachowaniem. Zyskuje natychmiast sympatię, wzbudza zainteresowanie. Bawiąc nas piosenkami charakteryzuje siebie. Podbija serca widzów wdziękiem, niezwykłością kostiumów, kiczem występów, które bardzo się wszystkim podobają. Bo zdumiewa ta hiper nienaturalna mega naturalność. Gruby kokon szczelnego kostiumu, który chroni delikatną naturę wrażliwej tożsamości. Odwracający uwagę zewnętrzną formą od trudnej wewnętrznej treści. Wyzywającej. Sprawdzającej. Czekającej na reakcję."''" ("Okiem widza", recezja KIM.TR, listopad 2016). | ||
* "''"To fascynujące móc spojrzeć na początki polskiej gospodarczej transformacji jego oczami. I uwalniające – dostrzec wietnamską diasporę w Polsce poza stereotypem kupca czy restauratora. Bodaj najpiękniejsza, a na pewno najdłużej występująca na scenie polska drag queen Kim Lee jest wszak pół-Wietnamczykiem!"''" (recezja "Słodko-kwaśna historia", Ngo Van Tuong, Dorota Podlaska, ksiazka.net.pl, luty 2018). | * "''"To fascynujące móc spojrzeć na początki polskiej gospodarczej transformacji jego oczami. I uwalniające – dostrzec wietnamską diasporę w Polsce poza stereotypem kupca czy restauratora. Bodaj najpiękniejsza, a na pewno najdłużej występująca na scenie polska drag queen Kim Lee jest wszak pół-Wietnamczykiem!"''" (recezja "Słodko-kwaśna historia", Ngo Van Tuong, Dorota Podlaska, ksiazka.net.pl, luty 2018). | ||
* "''"Nie jestem aktorem, który wchodzi na scenę, odgrywa rolę i koniec. Nie gram dzisiaj jednej postaci kobiecej, a jutro następnej. Jako drag queen przez cały czas odgrywam tę samą rolę. Trochę gram siebie, ale jednocześnie nie jestem Kim. Na co dzień jestem Andy, a w Kim zamieniam się tylko wtedy, gdy jestem przebrany. Teraz na przykład kompletnie się nią nie czuję. Nie umiem tego dokładnie wyjaśnić. Może tak też mają aktorki, które przez dziesięć lat w serialu grają tę samą postać? A jeszcze w moim przypadku sprawę komplikuje fakt, że w czasie występów, kiedy już jestem Kim Lee, wcielam się jako ona w kolejne postacie"''" (Kim Lee w wywiadzie z Katarzyną Niedurny „Wszystkie moje sukienki”, Dwutygodnik nr 253/2018, grudzień 2018). | |||
* "''" W wywiadzie Betlejewskiego Kim Lee, który będąc osobą pochodzenia wietnamskiego, przechodzi test z polskości i patriotyzmu (…) rozmowa została poprowadzona przez Betlejewskiego w taki sposób, aby udowodnić, że to dobro i imię Polski jest najważniejsze, a drag queenki są gotowe jej bronić. Patrzcie, jakie one kolorowe i niegroźne. I też są patriotami. Pod koniec filmu Lulla i Kim zostają zakryte przez artystkę flagą, którą same uszyły (…) Atmosferę przesłodzonej nacjonalistycznej reklamy próbuje przerwać Kim Lee, ale dokładnie wtedy zostaje nakryta flagą. "''" (Paweł Matusz „Co robi z nami tęczowy nacjonalizm?”, Bez Dogmatu nr 118, luty 2019). | |||
* "''"Występy Kim Lee są jedynie tłem do rozważań na temat kondycji współczesnego człowieka, zanurzonego w świecie stereotypów i uprzedzeń. Przenoszą rozmowę na inną płaszczyznę – akceptacji mniejszości w mniejszości, ale nie tylko. Zaczynamy zastanawiać się, na ile możemy czuć się swobodnie w swoim ciele, ze swoją tożsamością. Lee pokazuje, że różnorodność jest piękna i wartościowa, a narracje, które nas określają, nie muszą przylegać do norm przyjętych przez społeczeństwo. Kim, w swoich lekkich, ironicznych i dowcipnych performansach, próbuje zderzyć odbiorców i odbiorczynie z rosnącymi w naszym społeczeństwie problemami. W formie zabawy stara się nakłonić publiczność do przemyśleń i do ewentualnej zmiany postrzegania świata.."''" (Zosia Rogowska, "Mały kwiat agawy, czyli Kim Lee (KIM)", recezja KIM, TEATRALIA nr 225/2018). | * "''"Występy Kim Lee są jedynie tłem do rozważań na temat kondycji współczesnego człowieka, zanurzonego w świecie stereotypów i uprzedzeń. Przenoszą rozmowę na inną płaszczyznę – akceptacji mniejszości w mniejszości, ale nie tylko. Zaczynamy zastanawiać się, na ile możemy czuć się swobodnie w swoim ciele, ze swoją tożsamością. Lee pokazuje, że różnorodność jest piękna i wartościowa, a narracje, które nas określają, nie muszą przylegać do norm przyjętych przez społeczeństwo. Kim, w swoich lekkich, ironicznych i dowcipnych performansach, próbuje zderzyć odbiorców i odbiorczynie z rosnącymi w naszym społeczeństwie problemami. W formie zabawy stara się nakłonić publiczność do przemyśleń i do ewentualnej zmiany postrzegania świata.."''" (Zosia Rogowska, "Mały kwiat agawy, czyli Kim Lee (KIM)", recezja KIM, TEATRALIA nr 225/2018). | ||